විමැසීම

මම ප්‍රතිචාර දක්වන එක් වෙබ් අඩ්වියක මෙන්න මේ ප්‍රතිචාරය තිබුණා. Anonymous said... මම මේ කියන්නෙ ව්ශ්වය ගැන හොයන එක හොදයි.ඔහොම හොයද්දී නිකන් හරි බුදු‍ කොනෙකුත් ඉන්න අපේ වගේම ග්‍රහලෝකයක් හම්බවුනා.මොකද කියන්නෙ...අපිට නිවන් යන්න මාර්ගය දෙසන්න බුදුහාමුදුරැවෝ කෙනෙක් නැති නිසා එම ලෝකයෙන් හරි බැරිය උදව් ගන්න......... December 9, 2008 7:32 PM මේක මට හරිම ප්‍රහේලිකාවක් වුනා. එක්කෝ මේ ලියපු තැනැත්තා බුදුදහම ගැන අල්ප මාත්‍රයක් වත් දන්නෙ නැති කෙනෙක් නැත්නම් නිකම් විහිලු කරන කෙනෙක්. නමුත් ඒ තැනැත්තා/තැනැත්තිය බෞද්ධයෙක් නම් අපි ඉතාමත්ම දුක්ඛිත තත්වයකට මුහුණ පා සිටිනවා. ඒ කියන්නෙ බුදධාගම දන්නෙ නැති අය බෞද්ධ වේශයෙන් පෙනී සිටින නිසා. ඒ වගේම පහත සඳහන් ප්‍රතිචාරයත් එම බ්ලොග් අඩවියේ තිබුණා. Anonymous said... කලින් අදහස් දක්වපු කෙනා බුද්ධාගම දැනගෙන නෙවෙයි ඒක කියලා තියෙන්නේ. බුදු කෙනෙකුන් ගේ පහළ වීම ගැන සරත් ගුණතුංග මහතා අපිට කියලා දුන්නොත් හොඳයි December 9, 2008 11:38 PM මේ ප්‍රතිචාරය දැක්කම යුතුකමක් හැටියට අපිටත් යම්කිසි කටයුත්තක් කිරීමට අවශ්‍යතාවයක් ඇති බව වැටහුනා. අවුරුදු 45ක් මුලුල්ලේ සපත්තු සෙරෙප්පු නොමැතිව පාගමනින් දඹදිව් තලයේ දූවිලි පිරුන මංමාවත් වල අවු වැසි නොබලා ලෝ සත්වයා කෙරෙහි ඇති කරුණාවෙන් බුදුන් වහන්සේ දහම් දෙසූ හැටි මතක් වුනා. උන්වහන්සේ සමහර අවස්ථාවල දිවැසින් බලා ධර්මය තේරුම් ගැනීමට හැකි තැනැත්තා එන මග බලාගෙන හිටිය. අපේම අවාසනාවකට අපි, ඒ උත්තමයානන් වහන්සේගේ ජීවිතය ආදර්ශයක් හැටියට ගන්නෙ නැහැ. උන්වහන්සේගේ ඉගැන්වීම් රටාව ගැන විමර්ශනාත්මකව බලන්නෙ නැහැ. උන්වහන්සේ ආවට ගියාට ඉගැන්නුවෙ නැහැ. "බොහොම වෙලාවට "යකඩෙ රත් වෙන කම්" හිටිය. ඒ කියන්නෙ ඉගෙන ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය එම පුද්ගලයා තුල පහල වෙනකම් හිටිය. බුදුන් වහන්සේ හමුවට යන්නෙ පැනයක් ඇතිනිසා. එහෙම අවස්ථාවල ඒ තැනැත්තා තුල යම්කිසි දෙයක් ඉගෙනගැනීමේ ආශාවක් පහල වෙලා තියෙනව. ඒකයි "යකඩෙ රත්වුනා" කියන්නෙ. එහෙම ආශාවක් නැත්නම් කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ. දැන් බලන්න සිගරැට් පැකට් වල දුම් බීම පිළිබඳව නොයෙක් දේවල් ලියල තියෙනව. ඔවයින් කීයෙන් කීදෙනාද පාඩම් ඉගෙන ගන්නෙ? පටාචාරා චරිතය අපේ බෞද්ධ දොස්තරවරුන්ට ඉගෙන ගන්න හොඳ පාඩමක්, රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන අන්දම. සිහිවිකල්ව නග්නව දැන් කාලෙ රෝහලකට ගියොත් කාමරේකට දාල බැඳල නොයෙක් ඉන්ජෙක්ෂන් ගහයි නින්ද යන්න. සමහර විට "මහා මාර්ගයේ අශීලාචාරව හැසුරුණ බවට" නඩුවකුත් වැටෙයි. බුදු හාමුදුරුවො මහා කරුණාවෙන් යුක්තව පැවසුවෙ "නැගනියෙනි සිහි එලවා ගන්න" කියල. උන්වහන්සේගේ කරුණාව පටාචාරාව විනිවිද ගියාට කිසිම සැකයක් නැහැ. ඒ කරුණාවෙන්ම පටාචාරාවට සෑහෙන සුවයක් ලබන්න ඇති. මේ අවස්ථාවලදි මට 'පැච්" ඇඩම්ස්' දොස්තර මහත්මයත් මතක් වෙනව. ඒ මහත්මයා බෞද්ධයෙක් නෙවෙයි, ඒ වුනාට බොහොම කරුණාව ඇති මහත්මයෙක්. ඔබට හැකිනම් "පැච් ඇඩම්ස්" නම් වූ විඩියෝව හෝ DVD එක බලන්න.. ඒ, ඒ මහතාගේ ජීවිත කතාව. සිනහවෙන්, හාස්‍යයෙන්, කරුනාවෙන් රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන අන්දම එයින් පැවසෙන්නෙ. රසායනික ඖෂධ වලින් බැරිවුන සුවය, සිනාවෙන් කරුණාවෙන් ඒ මහත්මය කරනව. ඊළඟට බුදුහාමුදුරුවන්ට අවශ්‍ය වුනේ හැමෝම මැරෙනව කියල පහදා දෙන්නයි. උන්වන්සේ ඒක පහදා දෙන්න ක්‍රමයක් උපයෝගී කර ගත්ත. 'අබ ඇටේ'. එතකොට තමයි පටාචාරාවන්ට මිය යාම ගැන යථාර්තය අවබෝධ වුනේ. එතකොට "යකඩය හොඳටම රත් වූ පසු" බුදුහාමුදුරුවන් දෙසුව ධර්මය අවබෝධ කර ගන්න වැඩි කලක් ගතවුනේ නැහැ. අපේ දොස්තර මහත්වරුත් රෝගීන්ට සුහදව කථාකරල තේරෙන අන්දමට කරුනු පැහැදිලි කලොත් වෙද හමුව හුඟක් ඵලදායී වෙනව. මට ලැබුන දෙවැනි ප්‍රතිචාරයෙ හැටියට සමහරු ඉන්නව බුදුදහම ගැන හරියට නොදන්න අය. ඒ අය අතරින් ඒ ගැන ඉගෙන ගන්න ආස අය ඉන්නව. ඒ අයට බුදු හාමුදුරුවන්ගේ ජීවිතය උදාහරණයක් හැටියට අරගෙන අපි පුලුවන් අන්දමට උදව් කරන්න ඕන. මේ ගැන දැනටමත් නිතර නිතර බ්ලොග් ලියන හේම ජයන්ත කොළඹගේ මහත්මයාටත්, හේමරාජී ගුණසේකර මැතිණියටත් මම කෘතඥතාවය පලකරනව. එමෙන්ම කොළඹගේ මහත්මයාටත්, හේමරාජී මැතිණියටත් මම ආරාධනා කරනව තව තවත් අපව දැනුවත් කරන්න කියල.