Wednesday, December 31, 2008

ඖෂධ නොවන 'ඖෂධ' හෙවත් නෞෂධ

මේකට නෞෂධ කියල නමක් දාගත්තෙ මට වෙන ආකල්පයක් නොතිබුනු නිසයි. පරිවර්තනය කරන්න අමාරු ඉංග්‍රිසි වචනයක් තිබුනොත් මම සාමාන්‍යයෙන් ඒ ගැන අහන්නෙ බෝධිනී දුවගෙන්. ඒ දුව නිවාඩු ගිහින් නිසා, මලී දුව ගෙන් ඇහුව. ශබ්ද කෝශ දෙකකින් බලල ඵ් කියන වචනය පරිවර්තනය කරන්න අපහසු අවස්ථාවක් ඇතිවුනා, ඒ නිසා නො-ඖෂධ කියන තේරුමෙන් මම නෞෂධ කියල දැම්මා. ඒකෙ වරදක් ඇත් නම් මට සමා වෙන්න. පරිවර්තනය කිරීමට අවශ්‍ය වචනය වූයේ ඉංග්‍රිසියෙන් 'PLACEBO' කියන වචනයයි. ඒක 'නෞෂධ' වශයෙන් පරිවර්තනය කිරීමට සිදුවුනා. ඒ වගේම මීට වඩා සුදුසු වචනයක් තියෙනව නම් කරුනාකර මට කියා එවන්න. සීනි බෝල වැනි ලස්සන පෙති, ජෙලටින් කැප්සුලයක බහාලූ විටමින් ආදී නොයෙක් ඖෂධ වර්ග නොයෙක් වර්ණවත් ඉන්ජෙක්ෂන් ආදී 'අනවශ්‍ය දේවල්' නොයෙක් හේතූන් නිසා මහා පරිමාණයෙන් වෛද්‍යවරු නිර්දේශ කරන බව නොරහසකි. ඉතාමත්ම හාස්‍යජනක වන්නේ එසේ කිරීම නීතිවිරෝධී නොවන නිසාය. සාමාන්‍ය වෙලෙන්දෙක් ඔබ රවටා වෙනත් දෙයක් ඔබට විකුනුව හොත් ඒ වෙලෙන්දාට විරුද්ධව නඩු පැවරිය හැක. නමුත් වෛද්‍ය වරයාට කැමති දෙයක් ඔබට නිර්දේශ කල හැක. බොහෝ වෙලාවට ඔබගේ 'රෝගය' වෛද්‍යවරයාට හඳුනාගත නොහැකිය. ඒ ඔහුගේ 'පොතේ' නැති බැවිනි. එසේ වීමට හේතු රාශියක් ඇත. ප්‍රධාන වශයෙන් ලංකාවේ වෙදහමුවකදී රෝගියාට ලැබෙන්නේ විනාඩි 5 කටත් අඩු කාලයකි. රෝගියා කාමරයට පිවිසෙන විටදීම වෛද්‍යවරයා පෑන අතට ගෙන 'තුන්ඩුව' ලිවීමට සූදානමින් සිටීම මෙයට ප්‍රධාන හේතුවකි. මා මීට කලින් ලියන ලද සටහන් වල සඳහන් පරිදි බොහෝ අවස්ථාවල ඇති 'රෝගයක්' නොමැත. ඇත්තේ අසනීප තත්වයකි. ශරීරයේ ක්‍රියා කාරිත්වය යම්කිසි හේතුවක් නිසා අඩපණ වී ඇත. බොහෝ විට කිසිම ඖෂධයක් අවශ්‍ය නැත. නමුත් ගතානුගතිකව අපි වෛද්‍යවරයෙක් බැලීමට පුරුදුව සිටිමු. වෛද්‍යවරයාටද ඔබට දීමට, නිශ්චය වශයෙන් අවශ්‍යම බෙහෙතක්ද නැත. මහා පරිමාණයෙන් විටමින් වර්ග, ටොනික්, ආදී දේවල් ඔබට ලැබෙනු ඇත. මේ ලැබෙන්නාවූ ඖෂධ වලට අපි නෞෂධ යයි කියමු. තවත් අවස්ථාවල වෛද්‍යවරයාට රෝගය ඇත්තටම හඳුනාගත නොහැකි වනු ඇත. මෙවැනි විටකදී සිදුවන්නේ, ඔබට අනවශ්‍ය ඖෂධ රාශියක් නෞෂධ වශයෙන් ලැබීමය. නෞෂධ භාවිතය පිළිබඳව ලොව පුරා දීර්ඝ ඉතිහාසයක්ද ඇත. නෞෂධ පිළිබඳව කරණ ලද සමීක්ෂන ප්‍රමාණයද අති විශාලය. කොතරම් සමීක්ෂන කරත්, අද වෙන තුරු කිසිම නිගමනයකට බැස නොමැත. ඊට හේතුව, බටහිර මනෝ විද්‍යාව තවමත් නොදියුනු තත්වයක පැවතීම නිසා විය හැක. අලුත් ඖෂධයක් ලොවට හඳුන්වා දීමේදී එක්තරා ක්‍රමයක් විදේශීය බෙහෙත් සමාගම් වලට අනුගමනය කලයුතුව ඇත. එයට ‘double blind study’ යයි කියනු ලැබේ. නෞෂධ භාවිතය නීත්යානුකූල වන්නේ මේ අවස්ථාවන්හිදීය. Double blind study කියන්නේ, වෛද්‍යවරයාවත්, රෝගියාවත් තමාට ලැබුනේ නියම බෙහෙතද, ඒ හා සමාන වෙනත් බෙහෙතක්ද යන බව නොදන්නා නිසාය. මේ සඳහා රෝගීන් තොරා ගැනීමද කරන්නේ එක්තරා පිළිවෙලකටය. රෝගීන්ගේ සුව වීම/නොවීම ඉතා ක්‍රමානුකූල ලෙසට සටහන් කරනු ලැබේ. අවසානයේදී ප්‍රථිපල සසඳා බැලීමෙන් නියම ඖෂධය ලැබුනේ කාටද, ප්‍රථිපලය කුමක් වුනිදැයි ප්‍රකාශයට පත් කෙරෙයි. ඒ අනුව ඒ ඖෂධය ක්‍රියාකාරීදැයි යනු නිගමනය වෙනු ඇත. එක වරටම පෙනෙන්නේ මෙය කොතරම් නිවැරදි ක්‍රමයක්ද යන බවයි. නමුත් ප්‍රශ්නයක් වූයේ, නියම ඖෂධය නොළැබූ රෝගීන්ටත් සුව වූයේ කෙසේදැයි යන්න කිසිවෙකුටත් හෙලිකල නොහැකි වූ විටය. දැන් මම සඳහන් කරන්නෙ, කිසිම පොතක තිබුනු දෙයක් නොවෙයි. මම මෙපමණ කලක් ලබා ගත් අත් දැකීම් වලින් මේකට පිළිතුර, මට හිතෙන විදියට. මම හිතනව අලුතෙන් බිහිවන වෛද්‍යවරුන්ට මම ලියන දේවල් සමහර විට ප්‍රයෝජනවත් වෙයි කියලත්. අද පිලිගෙන තිබෙන මනෝ විද්‍යාවෙ පියානෝ හැටියට පිලිගෙන තිබෙන්නෙ සිග්මන්ඩ් ෆ්‍රොයිඩ්. ෆ්‍රොයිඩ්ගෙ ජීවිතයේ සිදුවූ දේවල් කියෙව්වම පේනව එයා ඉතාමත්ම නින්දිත විදියේ කාමුකයෙක් බව. තමන්ගේම මෑනියන් ඉතාමත් ලස්සන බවත්, ඇයට තමාගේ සිතේ කාමුක ආශාවන් හට ගත් බවත් එයා සඳහන් කරල තියෙනව. තවද, තමාගේ බිරියගේ නැගනියට, ෆ්‍රොයිඩ්ට දාව බබෙක් පිලිසිඳ ගත් බවකුත්, ඒ නිසා ගබ්සාවක් කල බවකුත් ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙලා තියෙනව. ඔය ෆ්‍රොයිඩ් තමා කිව්වෙ, පවුලක වැඩිමහල් පිරිමි දරුවෙක් හා එම දරුවාගේ මෑනියන් අතරෙත් තියෙන්නෙ කාමුක ආදරයක් කියල. ඔය කරුණ, සිහියෙන් පිලිගන්න පුලුවන්ද? මනෝ විද්‍යාවෙ ඉතිහාසය ඔන්න ඔහොමයි. දැනට ඉන්න මනෝ විද්‍යාඥයින්ට කෙනෙකුගෙ මනස පරීක්ෂා කරන්න මිනුම් දන්ඩක් නැහැ. ඉතින් මොකද කරන්නෙ? එක් එක් මනුශ්‍ය සමූහයකගෙ හැසිරීම් රටා අනුව නිගමන හදා. ගන්නව. ඒ කිසිවෙක් අඩු වශයෙන් භාවනාවක් කරල නැහැ. භාවනාවක තියෙන සුවය විඳල නැහැ. ඒ අයට දිගක් පේනව. පලලක් පේනව. ගැඹුරක් පේන්නෙ නැහැ, දන්නෙත් නැහැ. දන්න ටික අල්ලගෙන වාද කරනව. කොටින්ම කියනව නම් "නිමිත්ත" කියන්නෙ මොකක්ද කියල දන්නෙ නැහැ. මමත් එක්ක එක්තරා Ph.D තියෙන මනෝ විද්‍යාඥයෙක් තර්ක කලා නිමිත්ත ගැන. ඒ විද්‍යාඥය කියන්නෙ ඒක illusion එකක් කියල. බෞද්ධ සම්ප්‍රදායයන්ට පටහැනි නිසා මට ඊට වඩා නිමිත්ත ගැන කථාකරන්න බැරි වුනා. මේක කියන්න හේතු වුනේ, මනුශ්‍ය මනස හා නෞෂධ අතර ඇති සබැඳියාව විස්තර කරන්නයි. ඔබ අහල තියෙනව නේද, සමහර වෙද මහත්වරු ගැන මිනිස්සු කියන කථා. " ඒ මහත්මය අතින් වතුර දුන්නත් සුව වෙනව කියල". අන්න එතන තමයි උත්තරේ තියෙන්නෙ. යම්කිසි කෙනෙක් හිතේ කහටක් නොමැතිව, " ඔබට සුව වේවා " කියල හිතාගෙන කෙනෙකුට වතුර දුන්නත්, එය ලබන තැනැත්තාත් සුහද සිතින් එය භාර ගත්තොත් එතැන ඇති වන්නේ සුව වීමක් යනු මගේ හැඟීමයි. අර double blind study එකේ රෝගීන් දුන්න බෙහෙත් ගන්න ඇත්තෙ මොකක් හරි "අනේ මට සනීප වෙයි" යන බලාපොරොත්තුව උඩ. ඒ නිසා සනීප වුනා . වෛද්‍ය වරයෙක් රෝගියෙකුට ඖෂධයක් හැටියට මොනවා දුන්නත්, ඒ සනීප වෙන්නෙ, රෝගියාගෙ හිතේ තියෙන විශ්වාසය නිසා. ඒ බවට සාක්ෂි වෛද්‍ය විද්‍යාවෙන්ම තියෙනව. මොලයේ Hypothlalmus කියන කොටසෙන් Endorphins කියල රසායනික ද්‍රව්‍යයක් වැගිරෙන බව දැනට සොයා ගෙන තිබෙනවා. ඒ මගින් වේදනාව නැතිවෙන බවක් විද්‍යාඥයො කියනව. වෛද්‍ය වරයෙකුට මෛත්‍රී භාවනාව වැදගත් වෙන්නෙ මෙන්න මේ වගේ අවස්ථාවලදී. හොඳට මෛත්‍රී භාවනාව ප්‍රගුණ කරල තියෙනව නම් හොඳට සාකච්ඡා කිරීමෙන් පමණක් සුවයක් ඇති කරන්න පුලුවන්. කරුනා දයා මෛත්‍රී පෙරදැරි කොට ගෙන රෝගීන්ට සලකන කොට ඒ රෝගීන්ට පෙර කල කර්ම නැත්නම් මොන දෙයක් ඖෂධයක් හැටියට ලැබුනත් සුව වෙන බව මම විශ්වාස කරනව. භාවනා මගින් නොයෙක් ආකාරයේ රෝග සුව වෙන බවට ඇමෙරිකාවේම දැනට පිලිගෙන තිබෙනවා. බොහෝ මානසික රෝග වලට නොවරදින පිලියම ලෙසට භාවනාව යොදාගෙන තිබෙනවා. Patch Adams මහත්මයාගේ ක්‍රම කරුණා, දයා මෛත්‍රී පෙරදැරි කරගෙන සිදු කරන නිසා ඒ මහත්මයාගේ රෝගීන් ඉතා සැනසිල්ලෙන් ඉන්නවා.

Sunday, December 28, 2008

යටගිය දවස ලන්ඩන් නුවර..........


මගේ පරණ පොතක පිටිපස්සෙ කවරෙ තිබුණ මේ දැන්වීම දැක්කම මට හිනා ගියා. මේක මගේ මතකයෙන් ඈත් වෙලයි තිබුනෙ. මොකක්දො හොයන්න පොත් පෙරලන කොට මේක මතුවුනා. කතාව සම්පූර්ණ වෙන්න මම පොතේ නම සඳහන් වෙන විදියට පිටපතක් ලබා ගත්තා. ඇත්ත වශයෙන්ම, මේ දැන්වීම 1866 ලන්ඩන් නුවර ලයිම් හවුස් නම් ප්‍රාන්තයේ ඇති වූ කොලරා වසංගතයේදී ප්‍රසිද්ධ කරණ ලද දැන්වීමක්. මේක හොඳට කියවන්න. කියවල තේරුම් ගන්න. අද පොලවට අඩි දහයක් උඩින් යන දොස්තරලට එදා තිබුන තත්වය කොහොමද කියල හිතා ගන්න පුලුවන් නේද? කොහොමද අද තියෙන බලය දොස්තරලට ලැබුනෙ කොහොමද? දුන්නෙ කවුද?

Tuesday, December 23, 2008

ආපෝ තේජෝ වායෝ පඨවි................



මුතුවන් දසන් පෙල පෙන්වා සිනාසෙ           න 

සුන්දර යුවතියකි ලෝ තතු නොම පෙනෙ    න 
රූපය සිහිනයකි, මේ මොහොතෙම නැසෙ   න 
මේ කුනු සිරුර මුසුවෙයි පසටම දෙර           න



අත් පා සිඳින ලද, බඩවැල් අදින ල                      ද 
රූපයෙ සොඳුරු බව මොහොතින් නසන ල         ද 
මරුවා කොතැනකද නොපෙනෙන ලොවක අ   ද
 කෙලෙසින් හෙටක් වේදැයි අද සිතෙනව          ද



මිය ගොස් තුන් දිනකි, ඒ සුන්දර මුහු        න
 ඉදිමී තැලී හැකිලී ලේ ඇද හැලෙ            න 
පනුවන් කටින් නාහෙන් දඟලන දුව         න 
ලෝ තතු සමග සිහිවෙයි සම්බුදු සර        න

සැම හට පොදුයි මේ ඉරනම දැන ගන්            න 
හැම සිරුරකට හිමි වන ඉරනම මෙන්            න 
උඬගු දනා මේ ලෝ තතු නොම දන්               න 
බුදු හිමි දෙසු දහම සිහියට අරගන්                න

තෙරුවන් සරණයි

Sunday, December 14, 2008

බුදු සමය හා නවීන විද්‍යාව - අවුරුදු 2550 කට පසු.......................

බුදු සමිඳුන් මෙලොව පහල වූයේ මින් වසර 2552 කට පෙරදීය. අපගේ අවාසනාවකට ලංකාවේ සමහරු, උත්පත්තියෙන්ම බෞද්ධ වූ අය, බුදුදහම හරිහැටි නොදනිති. ඒ නිසා බුදු දහමේ ඇති නිර්මලත්වය කෙලෙසීමට තැත් කරති. බොහෝ විට මෙය සිදුවන්නේ නොදැනුවත් කම නිසාය. නමුත් ඒ නිසා නොමඟ යන්නවුන්ද සිටිති. මේ මෑතකදී මගේ බ්ලොග් සටහනක වෙන ග්‍රහ ලොවක බුදු කෙනෙක් සිටියොත්? වශයෙන්ද, තවත් කෙනෙක් බුදුන් වහන්සේට වෙන ග්‍රහ ලෝක සෙවීම සඳහා කුතුහලයක් ඇති වූ බවක්ද සඳහන් විනි. මේ නොදැනුවත් කම නිසා ප්‍රකාශ කරන දේවල්ය. අද බොහෝ දෙනෙක් වසර 2552 කට පෙර බිහිවුනු බුදුදහම අද දවසට, නවීන විද්‍යාවට අනුව පෞරාණික සමයයක් වශයෙන් සලකති. ඒ නිසා නවීන විද්‍යාව ගැනත් බුදුදහම ගැනත් අපි දන්නා කරුණු විචාරාත්මකව සලකා බැලීම වටී. නවීන විද්‍යාව ශීග්‍රයෙන් හොඳ අතටත් නරක අතටත් දියුණු වෙයි. දැනට වසර 40 කට පමණ පෙර මිනිසා හඳ මත පා තැබීය. නොයෙක් මාදිලියේ චන්ද්‍රිකා පෘථිවිය වටා භ්‍රමණය වෙති. බුද්ධාගමත්, නවීන විද්‍යාවත් එකිනෙකට නොගැලපෙන සංස්ථාවන් දෙකක් වශයෙන්ද සලකති. මා ආනන්ද විද්‍යාලයයේ නේවාසිකාගාරයේ සිටින සමයේ ඉරිදා උදයෙක ධර්ම දේශනාව සඳහා නාරද ස්වාමීන් වහන්සේ කැඳවා ගෙන ආවෙමි. උන්වහන්සේ වේලාවට කලින් වැඩම කලහ. සිසුන් සිටියේ උදේ ආහාරය ගනිමින්ය. නාරද ස්වාමීන් වහන්සේ කෑම ගන්නා ශාලාවට වැඩි සේක. සිසුන් උදෑසන ආහාරය ගන්නා ස්ථානයටම වැඩම කල උන්වහන්සේ ධර්ම දේශනාව එතැන සිටම ආරම්ඹ කලහ. "කවුද බිත්තර කන්නේ...? යයි ඇසූ උන්වහන්සේ, ආනන්දෙ ලමයි බුදු පැටවු... බිත්තර කෑම අපේ ආගමට අකැපයි.. .. මේ ලමයි ජීවත් වෙන්න ඕන ආගමික පරිසරයක..." යනාදී වශයෙන් ප්‍රායෝගික බෞද්ධ ජීවිතයක රටාව කෙසේ විය යුතුද යන බව දේශනා කලහ. ඇත්ත වශයෙන්ම නේවාසිකාගාරයේදී අපට බිත්තර මාංශ ආදී කෑම වර්ග ලැබුනද ඒවා බොදු ජීවිතයකට නොමනා බව නොදැනුනි. අපි ගත කරන ජීවිතයත් ආගමික නැඹුරුවත් එකසේ විය යුතු බව අපටම උන්වහන්සේ වටහා දුන්හ. බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මය සලකා බලන විට ප්‍රධාන වශයෙන් දෙකොටසකට බෙදිය හැක. 1. චතුරාය සත්‍යය ධර්මය 2. ආර්ය අශ්ඨාංගික මාර්ගය යනුවෙනි මෙයින් චතුරාර්ය සත්‍යය ධර්මයන් වනාහි සුලුකොට සැලකිය නොහැක. බොහෝ දෙනා අතර තිබෙන මතයක් වන්නේ චතුරාර්ය සත්‍යයන් ඉතාම පහසුවෙන් තේරුම් ගත හැකි ධර්මයන් ලෙසටය. නමුත් බුද්ධ ධර්මයෙහි අරටුව රඳා ඇත්තේ චතුරාර්ය සත්‍යය ධර්මයන් මතය. දෙවැන්න ඒ සඳහා බුදු රදුන් දේශනා කරන ලද ගමන් මාර්ගයය. මේ දෙකම එකිනෙකට ඉතාමත්ම සම්බන්ධය. ඇත්ත වශයෙන්ම සතර වැනි ආර්ය සත්‍යය ආර්යාශ්ඨාංගික මාර්ගයමය. බුදුන් වහන්සේ පලමුවැනි චතුරාර්ය සත්‍යයට "දුක්ඛ" සත්‍යය යයි වදාල සේක. "දුක්ඛ" යනු පාලි වචනයකි. එය සිංහලට පෙරලූ විට 'දුක' යන අර්ථය පමනක් එහි ගැබ් වී නැත. ඉංග්‍රිසියෙන් ඊටත් වඩා අමාරුවකට කියවන්නා වැටෙයි. ඒ එහි තේරුම “Suffering” යනුවෙන් සඳහන් වී ඇති නිසාය. බුදුන් වහන්සේ "දුක්ඛ" යනුවෙන් අදහස් කලේ ඉතා පුලුල් සහගත සිද්ධාන්තයන්ය. මේ සිද්ධාන්තය වලින් ගැලවිය නොහැකි සාමාන්‍ය ජීවිතය හා ඒවා තදින් බැඳී ඇති නිසාය. දුක් සහිත දේවල් වශයෙන්, උත්පත්තියේදී සිදුවන යම්යම් දේවල්, වයෝවෘද වීම, මිය යාම සිත තුල කැලඹීමක් ඇති කරන බව අපි දනිමු. එමෙන්ම හදිසි අනතුරු, සාගින්න, පිපාසය රෝගී වීම ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වීම, අප්‍රියයන් හා එක්වන්නට සිදුවීම, බලාපොරොත්තු කඩවීම සිතු දේ නොලැබීම ආදී සියලුම දේවල් සිතට අසහනයක් ඇතිකරයි. සිතට සතුටක් දෙන දෙයක් පවා නැති වූවිට ඇතිවන්නේ ශෝකී ස්වභාවයකි. අප ජීවත් වන්නේ සිතේ සතුට උදෙසා ඇති පිපාසයත්, එය නැතිවූ විට ඇතිවන ඇතිවන ශෝකී අප්‍රසන්න භවයත් අතරේය. අපි මිය ගියත්, අපේ පටිසංදි විඥ්ඥාණය (re-linking consciousness) කර්මානුකූලව වෙනත් ශරීරයක් කරා ඇදෙනු ඇත. කොටින්ම මේ "දුක්ඛ" නම් වූ ස්වභාවයෙන් ගැලවීමක් නොමැත. බුදුන් වහන්සේ මේ "දුක්ඛ" ස්වභාවයට හේතූන් විස්තර කල සේක. ඒ හේතූන් අපේම සිත් තුල පවතින ලෝභය ද්වේශය සහ මෝහය යන ක්ලේශයන් බව වදාල සේක. ලෝභය යනු ආත්මාර්ථකාමී ආශාවන්ය. ලොවෙහි ඇති වස්තූන් ගැන ඇති ආශාව, ලොකු ඨානාන්තර, බලය, මහන්තත්ව කම ආදී වූ සෑම ආශාවක්ම ලෝභය වශයෙන් දක්වා ලිය හැක. ද්වේශ යනු නොරුස්සන කෙනෙක් හා ඇති තරහ, කෝපය, ඊර්ෂ්‍යාව ඔහුට පහර දීම යනුවෙන් දැක්විය හැක. මෝහය යනු සත්‍යය නොපෙනීමය. ධර්මය අවබෝධ නොවීමය. අන්ධකාරයේ කඩතුරාවෙන් මනැස වැසී තිබීමය. තුන්වන ආර්ය සත්‍යය නිරෝධ වශයෙන් බුදුන් වහන්සේ වදාල සේක. මේ අප්‍රසන්න භාවයෙන් ගැලවීමට ක්‍රමයක් බුදුන් වහන්සේ වදාල සේක. ඉන් නොගැලවුවහොත්, භවයෙන් භවයට කල්ප ගනන් සසර පුරා අපි සැරිසරනු ඇත. අවිද්‍යාව දුරු කොට, අපට ප්‍රඥාව උපදවාගන්නා ලෙසට අපට වදාල සේක. ප්‍රඥාව උපදවා ගත් හැක්කේ සිත පාලනය කිරීමෙනි. ඊට මාර්ගයක් වශයෙන් ආර්යශ්ඨාංගික මාර්ගය පෙන්වා දුන් සේක. (මේ සටහන දික් වන බැවින් ආර්යාශ්ඨාංගික මාර්ගය වෙනම සටහනක විස්තර කරන්නෙමි. ) මේ සිද්ධාන්ත හතරට සත්‍යය ධර්මයන් වශයෙන් හැඳින්වූයේ කිසිදාක වෙනස් වන්නේ නැති සත්‍යයන් නිසාය. මෙලොව පහල වූ සෑම බුදුවරයෙකුගේ ධර්මය මේ චතුරාර්ය සත්‍යය ධර්මයම මිස වෙන ධර්මයක් නොවේ. විපස්සී බුදුන් දවසද, " දුක්ඛ, සමුදය, නිරෝධ, මාර්ග" එසේම විය. ගෞතම බුදුන් දවසද එසේමය. බුදුන් වහන්සේ මේ සත්‍යය ධර්මයන් හැර අනෙක් සියලුම ධර්මතාවයන්, සියලුම සංස්කාරයන් අනිත්‍ය බවද වදාල සේක. අනිත්‍ය කියන්නෙ වැනසිලා යනව කියන තේරුමයි. ඒකට උන්වහන්සේ සංඛතයක් කියලත් පැවසුව. සංඛතයක ලක්ෂණයන් වශයෙන් මෙහෙම කිව්ව.... උප්පාදෝ පඤ්ඤායති ( හට ගැනීමක් පෙනෙයි.) වයෝ පඤ්ඤායති ( වැනසීමක්ද පෙනෙයි.) ඨ්තස්ස අඤ්ඤතස්සං පඤ්ඤායති (වෙනස් වෙමින් පැවතීමක්ද පෙනෙයි..) දැන් අපි නවීන විද්‍යාව දෙස බලමු. අපි ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ඉගෙන ගත්ත එක නීතියක් ගැන සලකා බලමු. Matter can neither be created nor destroyed කියල නීතියක් ඉගෙන ගත්ත මතකද? පරමානු බෝම්බයෙන් වුනේ මූල ද්‍රව්‍යයක විනාශය බව මතකයි නේ? අද වෙන කොට ඒක සත්‍යයක් නොවෙයි නේද? අලුත් මූල ද්‍රව්‍යයන් සොයා ගන්නව නේද? නවීන විද්‍යාව හැමදාම එක වගේ තියෙන්නෙ නැතුව වෙනස් වෙනව නේද? විද්‍යාඥයො පවා ඒ වෙනස් වීම පිලි ගන්නව නේද? ජීවත් වන සියලුම සත්වයින්, ගහ කොල ඔක්කොම අනිත්‍යයි. විද්‍යාවත්, විද්‍යාවෙ සිද්ධාන්තත් ඒ වගේම අනිත්‍යයි. සියල් දේම නැසෙන සුලුය.... එතකොට බුදුන් වන්සේ දේශනා කරන ලද ඒ සුමධුර ධර්මය හැමදාටම වලංගු කියල පිලිගන්න පුලුවන්ද? (අකාලිකෝ, ඒහිපස්සිකෝ... ඕනෑම කාලයකට ඔබිනයි, ඇවිත් බලන්න). ඒක ඔබම සලකා බලන්න.

Wednesday, December 10, 2008

විමැසීම

මම ප්‍රතිචාර දක්වන එක් වෙබ් අඩ්වියක මෙන්න මේ ප්‍රතිචාරය තිබුණා. Anonymous said... මම මේ කියන්නෙ ව්ශ්වය ගැන හොයන එක හොදයි.ඔහොම හොයද්දී නිකන් හරි බුදු‍ කොනෙකුත් ඉන්න අපේ වගේම ග්‍රහලෝකයක් හම්බවුනා.මොකද කියන්නෙ...අපිට නිවන් යන්න මාර්ගය දෙසන්න බුදුහාමුදුරැවෝ කෙනෙක් නැති නිසා එම ලෝකයෙන් හරි බැරිය උදව් ගන්න......... December 9, 2008 7:32 PM මේක මට හරිම ප්‍රහේලිකාවක් වුනා. එක්කෝ මේ ලියපු තැනැත්තා බුදුදහම ගැන අල්ප මාත්‍රයක් වත් දන්නෙ නැති කෙනෙක් නැත්නම් නිකම් විහිලු කරන කෙනෙක්. නමුත් ඒ තැනැත්තා/තැනැත්තිය බෞද්ධයෙක් නම් අපි ඉතාමත්ම දුක්ඛිත තත්වයකට මුහුණ පා සිටිනවා. ඒ කියන්නෙ බුදධාගම දන්නෙ නැති අය බෞද්ධ වේශයෙන් පෙනී සිටින නිසා. ඒ වගේම පහත සඳහන් ප්‍රතිචාරයත් එම බ්ලොග් අඩවියේ තිබුණා. Anonymous said... කලින් අදහස් දක්වපු කෙනා බුද්ධාගම දැනගෙන නෙවෙයි ඒක කියලා තියෙන්නේ. බුදු කෙනෙකුන් ගේ පහළ වීම ගැන සරත් ගුණතුංග මහතා අපිට කියලා දුන්නොත් හොඳයි December 9, 2008 11:38 PM මේ ප්‍රතිචාරය දැක්කම යුතුකමක් හැටියට අපිටත් යම්කිසි කටයුත්තක් කිරීමට අවශ්‍යතාවයක් ඇති බව වැටහුනා. අවුරුදු 45ක් මුලුල්ලේ සපත්තු සෙරෙප්පු නොමැතිව පාගමනින් දඹදිව් තලයේ දූවිලි පිරුන මංමාවත් වල අවු වැසි නොබලා ලෝ සත්වයා කෙරෙහි ඇති කරුණාවෙන් බුදුන් වහන්සේ දහම් දෙසූ හැටි මතක් වුනා. උන්වහන්සේ සමහර අවස්ථාවල දිවැසින් බලා ධර්මය තේරුම් ගැනීමට හැකි තැනැත්තා එන මග බලාගෙන හිටිය. අපේම අවාසනාවකට අපි, ඒ උත්තමයානන් වහන්සේගේ ජීවිතය ආදර්ශයක් හැටියට ගන්නෙ නැහැ. උන්වහන්සේගේ ඉගැන්වීම් රටාව ගැන විමර්ශනාත්මකව බලන්නෙ නැහැ. උන්වහන්සේ ආවට ගියාට ඉගැන්නුවෙ නැහැ. "බොහොම වෙලාවට "යකඩෙ රත් වෙන කම්" හිටිය. ඒ කියන්නෙ ඉගෙන ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය එම පුද්ගලයා තුල පහල වෙනකම් හිටිය. බුදුන් වහන්සේ හමුවට යන්නෙ පැනයක් ඇතිනිසා. එහෙම අවස්ථාවල ඒ තැනැත්තා තුල යම්කිසි දෙයක් ඉගෙනගැනීමේ ආශාවක් පහල වෙලා තියෙනව. ඒකයි "යකඩෙ රත්වුනා" කියන්නෙ. එහෙම ආශාවක් නැත්නම් කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ. දැන් බලන්න සිගරැට් පැකට් වල දුම් බීම පිළිබඳව නොයෙක් දේවල් ලියල තියෙනව. ඔවයින් කීයෙන් කීදෙනාද පාඩම් ඉගෙන ගන්නෙ? පටාචාරා චරිතය අපේ බෞද්ධ දොස්තරවරුන්ට ඉගෙන ගන්න හොඳ පාඩමක්, රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන අන්දම. සිහිවිකල්ව නග්නව දැන් කාලෙ රෝහලකට ගියොත් කාමරේකට දාල බැඳල නොයෙක් ඉන්ජෙක්ෂන් ගහයි නින්ද යන්න. සමහර විට "මහා මාර්ගයේ අශීලාචාරව හැසුරුණ බවට" නඩුවකුත් වැටෙයි. බුදු හාමුදුරුවො මහා කරුණාවෙන් යුක්තව පැවසුවෙ "නැගනියෙනි සිහි එලවා ගන්න" කියල. උන්වහන්සේගේ කරුණාව පටාචාරාව විනිවිද ගියාට කිසිම සැකයක් නැහැ. ඒ කරුණාවෙන්ම පටාචාරාවට සෑහෙන සුවයක් ලබන්න ඇති. මේ අවස්ථාවලදි මට 'පැච්" ඇඩම්ස්' දොස්තර මහත්මයත් මතක් වෙනව. ඒ මහත්මයා බෞද්ධයෙක් නෙවෙයි, ඒ වුනාට බොහොම කරුණාව ඇති මහත්මයෙක්. ඔබට හැකිනම් "පැච් ඇඩම්ස්" නම් වූ විඩියෝව හෝ DVD එක බලන්න.. ඒ, ඒ මහතාගේ ජීවිත කතාව. සිනහවෙන්, හාස්‍යයෙන්, කරුනාවෙන් රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන අන්දම එයින් පැවසෙන්නෙ. රසායනික ඖෂධ වලින් බැරිවුන සුවය, සිනාවෙන් කරුණාවෙන් ඒ මහත්මය කරනව. ඊළඟට බුදුහාමුදුරුවන්ට අවශ්‍ය වුනේ හැමෝම මැරෙනව කියල පහදා දෙන්නයි. උන්වන්සේ ඒක පහදා දෙන්න ක්‍රමයක් උපයෝගී කර ගත්ත. 'අබ ඇටේ'. එතකොට තමයි පටාචාරාවන්ට මිය යාම ගැන යථාර්තය අවබෝධ වුනේ. එතකොට "යකඩය හොඳටම රත් වූ පසු" බුදුහාමුදුරුවන් දෙසුව ධර්මය අවබෝධ කර ගන්න වැඩි කලක් ගතවුනේ නැහැ. අපේ දොස්තර මහත්වරුත් රෝගීන්ට සුහදව කථාකරල තේරෙන අන්දමට කරුනු පැහැදිලි කලොත් වෙද හමුව හුඟක් ඵලදායී වෙනව. මට ලැබුන දෙවැනි ප්‍රතිචාරයෙ හැටියට සමහරු ඉන්නව බුදුදහම ගැන හරියට නොදන්න අය. ඒ අය අතරින් ඒ ගැන ඉගෙන ගන්න ආස අය ඉන්නව. ඒ අයට බුදු හාමුදුරුවන්ගේ ජීවිතය උදාහරණයක් හැටියට අරගෙන අපි පුලුවන් අන්දමට උදව් කරන්න ඕන. මේ ගැන දැනටමත් නිතර නිතර බ්ලොග් ලියන හේම ජයන්ත කොළඹගේ මහත්මයාටත්, හේමරාජී ගුණසේකර මැතිණියටත් මම කෘතඥතාවය පලකරනව. එමෙන්ම කොළඹගේ මහත්මයාටත්, හේමරාජී මැතිණියටත් මම ආරාධනා කරනව තව තවත් අපව දැනුවත් කරන්න කියල.

Friday, December 5, 2008

කවදා හැදෙයිද?

මම මේ කියන්න යන්නෙ මට වුනු අකරතැබ්බයක්. මම සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන්න ගත්තට පස්සෙ මගේ ලිඛිත සිංහල ගව් ගනනක් ඉදිරියට ගියා. මම ආනන්දෙ ඉන්න කොට මම සිංහලෙන් පත්තර වලට ලිපි ලිව්ව, ඉස්කෝලෙ තිබුන 'සිංහල දරුවා' කියල මාසික සඟරාවක්- ඒකට ලිව්වා. අවුරුදු 36ක් ඒ සැනසුම නැතිවුනා. මේ රටේ (NZ) සිංහල භාවිතා වුනේ ගෙදරදි විතරයි, ඒත් ලියන සිංහල නැහැ. 1999 අවුරුද්දෙ Sinhala Word 98 කියල ප්‍රෝග්‍රෑම් එකෙක් ස්ථාපනය කරගත්තත් මට ඉන් ඉස්සරහට යන්න බැරිවුනා. පස්සෙ කාලෙක සිංහල යුනිකෝඩ් ස්ථාපනය කරා පත්තර කියවන්න. දවසක් මම අහම්බෙන් සිංහල සංසදයට ආව. මමත් බ්ලොග් එකක් පටන් අරගෙන ලියන්න පටන් ගත්ත. ඊට පස්සෙ මගේ සිංහල ශීග්‍රයෙන් දියුනු වුනා. සටහන් පමනක් නෙවෙයි comments වලින් අදහස් හුවමාරු කරගෙන සිංහල ලියන්න කවි ලියන්න ආයෙත් ලැබුණ.. මම ලංකාවෙ දිනපතා වෙන දේවල් දැනගෙන හිටියට දන්නෙ නැති දේවලුත් තිබුන. අලුත් ගායන ශිල්පීන්, නලු නිළියො ගැන මම දන්නෙම නැහැ, මට ඒ ගොල්ලන් ගැන උවමනාවක් නැතිනිසා. මම දන්නෙ පරණ අය. ඊයෙ, සංසදයෙ කියවනයෙ තිබුන සටහනක් Kasun Kalhara-The Romantic Opera(New Album කියල. http://blog.wickasitha.com/index.php/kasun-kalhara-the-romantic-operanew-album/ මම කසුන් කල්හාර ගැන කිසිම දෙයක් දන්නෙ නැහැ, ඒ බ්ලොග් සටහනේ පින්තූර ගොඩක් තිබුණ. අකුරු මට කියව ගන්න බැහැ. පින්තූරෙ පිරිමි කෙනෙකුගෙ මුනක් තිබුන, බලපු බැල්මට එයා දවස් ගනනකින් මූණ හෝදල නෑ වගේ අපිරිසිදු පාටයි. රැවුල ජරාවට වැවිල . ඔයවගේ සිතිවිලි මගේ සිත පුරා ගියා. (කල්හාර මහත්තයට මම අගෞරව කරනව නෙවෙයි, මේ මගේ හිතේ ඇතිවූ හැඟීම්.) අනේ ඉතින් මම මේ ගැන දැන ගන්න Comment වල ප්‍රශ්නයක් ඇහුව බොහොම නිහතමානීව මෙහෙම... Sarath Gunatunga on December 4th, 2008 at 5:21 am # තරහ වෙන්න එපා, දන්නෙ නැති හින්දයි අහන්නෙ. කවුද කසුන් කල්හාර කියන්නෙ? මට ලැබුණ පිලිතුර ඉතාම නින්දා සහගතයි. Wickasitha on December 4th, 2008 at 5:34 am # දන්නෙ නැත්නම් දැනගන්නත් ඕන වෙන එකක් නෑ මම හිතන්නෙ…. කාට කියන්නද? දන්නෙ නැති නිසා නේ ඇහුවෙ? මම ඉතින් ඒ ලියපු මහත්තය එක්ක ආරාවුල් හදා ගන්න ගියේ නෑ, කෙටි පිලිතුරක් තිබ්බා. Sarath Gunatunga on December 4th, 2008 at 6:27 am # බොහොම ස්තුතියි ඒ ලියපු මහත්තයගෙ වයස අවුරුදු 21යි. ඉගෙන ගැනල තියෙන්නෙ ගාල්ලෙ රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලයෙ. විද්‍යුත් මාධ්‍යයකින් ඔය වගේ පිලිතුරු දෙන මහත්වරුන්ට දියුනුවක් වෙන්න පුලුවන්ද? ඇත්තටම මම දන්නෙ නැති හින්දයි ඇහුවෙ.. ඒ මහත්තයට මානසික රෝගයක් නැහැ, "මම" කියල විශාල ප්‍රතිරූපයක් හදාගෙන ඉන්නෙ. අවාසනාවකට ඒ මහත්මය වැඩ කරන තැනට, වැඩ කරන ආයතනයට, ඔය වගේ වැඩ නිසා ගනුදෙනු අඩුවෙන්න පුලුවන්.

Wednesday, December 3, 2008

PATCH (HUNTER) ADAMS

2000 වසරේ WONCA (World Organization of Family Doctors) Christchurch - NZ ලෝක සම්මේලනයේ ආරාධනයක් පරිදි පැච් ඇඩම්ස් සම්මේලනයට සහභාගි වූයේ මෙසේය. බෙල්ලේ සිට පහලට බොත්තම් දමා ගෙන ටයි කෝට් හැඳ පැලඳ සිටි අයට ඔච්චම් කරමින් විකට ඇඳුමක් ඇඳගෙන, පාට දෙකක මේස් දෙකක් දමා ගෙන නවීන පන්නයේ කොන්ඩා මෝස්තරයකින් සැරසී සිටියේය. ප්‍රධාන අමුත්තාද ඔහුය. ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කලේ මහාචාර්ය නන්දනී ද සිල්වා මැතිණියය. (ඡාය රූපය මා සතුය) පැච් ඇඩම්ස් නම් වූ මේ මානව හිතවාදී ඇමෙරිකානු වෛද්‍යවරයා උතුම් මනුශ්‍යයෙකි. ඔහු ලොවට මානව හිතවාදී, සාමාන්‍ය බටහිර වෛද්‍ය ක්‍රමයට විරුද්ධ, රෝගීන්ගේම සතුට, හාස්‍යය පදනම් කොට ගත් වෛද්‍ය ක්‍රමයක් ලොවට හඳුන්වාදීමට උත්සාහ කලේය. ඒ උත්සාහය සෑහෙන දුරකට සාර්ථක විය. සාමාන්‍ය බටහිර වෛද්‍යවරුන් මෙන් ඔහු මුදල් පසුපස හඹා නොගියේය. රෝගීන්ගේ සැපපහසුව, ඔවුන්ගේ සුබ සාදක බව ඔහු ප්‍රධාන වශයෙන් සලකා බැලීය. ඔහුගේ අවධානය යොමු වූයේ පිළිකා ආදී රෝග ශරීර ගතව, සාමාන්‍ය බටහිර වෛද්‍යවරුන් අතහැර දැමූ රෝගීන්ය, නැතහොත් ස්වාභාවික ව්‍යසනයන්ට ගොදුරු වූ අසරණයින්ය. යුගෝස්ලාවියාව බිඳ වැටුණු පසු වෛද්‍ය කණ්ඩායම්ක් සමග ඔහු බොස්නියාවේ අසරණ වූ ලමයින් බැලීමට ගියේය. සුනාමි ව්‍යසනයේදී ලංකාවටද පැමිනියේය. ගාල්ලේ රෝහලට ඔහු පිවිසියේ අතේ මාලුවෙක් ඇතිව විකට ඇඳුමක් ඇඳගෙනය. බාහිර ලොව ගැන අබමල් රේනුවක් තරම් වත් දැනුමක් නැති එක්තරා ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්‍යවරියක් ඔහු මානසික රෝගියෙක්යැයි සිතා ඔහුට බැන වැදුනාය. ඒ අපේ වෛද්‍යවරුන්ගේ මහන්තත්වය නිසාය. ඔහුගේ ජීවිතය අළලා චිත්‍රපටියක් පවා නිශ්පාදනය විය. ඒ එක්තරා ආයතනයක් සඳහා අරමුදල් එකතු කිරීමටය. ආයතනය රෝගීන් සඳහා වෙන්වූවකි. පැච් ඇඩම්ස්ගේ නියම නම හන්ටර් ඇඩම්ස්ය. ජීවිතයේ සිත්තැවුලක් නිසා ඔහු සිය දිවි නසා ගැනීමට තැත්කොට ඉන් ගැලවුනේය. ඊටපසු මානසික රෝහලක නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ගන්නා අතර රෝහල් වල ඇති අඩුපාඩු බටහිර වෛද්‍ය ක්‍රමයේ ඇති අඩුපාඩු ඔහු අධ්‍යයන කලේය. ඔහු වෛද්‍යවරයෙක් වීමට සිතා ගත්තේය. උතුරු කැරොලයිනා ප්‍රාන්තයේ විශ්ව විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙක්ව ඉගෙනගනිද්දී, තමා හදාරණ වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රය විවේචනය කල පැච් නිතර නිතර පීඨාධීපතිතුමා සමග ඝට්ඨන ඇතිකර ගත්තේය. ඒ නිසා දෙවරක් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ඔහු නෙරපණ ලදී. මහජන උද්ගෝෂණය නිසා නැවතත් ඔහු ඇතුලත් කර ගැනීමට සිදුවිය. බටහිර වෛද්‍යක්‍රම යල් පැනපු ක්‍රම බවත් ඉන් රෝගීන්ට සෙතක් නොවන බවත් ඔහු තදින් විශ්වාස කලේය. රෝගියාගේ අසනීප තත්වය (රෝගය නොවේ) ඔහු ජීවත් වන සමාජය හා තදින් බැඳී ඇති බව පැච් විශ්වාස කලේය. අසනීපයත්, ඒ පවුල මත පැටවෙන බරත් ඔහු ජීවත් වන සමාජයත් එකිනෙක බැඳී ඇතිබව ඔහු කියා සිටියේය. හාස්‍යය අළලා ගෙතුනු ප්‍රතිකාර ක්‍රම ඉතා ඉක්මනින් රෝගීන් අතර ජනප්‍රිය විය. ඒ නිසා ඔහු වටා රෝගීන් පමණක් නොව හෙදියන්ද රොක් වන්නට වූහ. ඔහුගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවය ලෝකයේ ප්‍රසිද්ධ විය. උපාධි ප්‍රධානෝත්සවයේදී ඔහුගේ පීඨාධිපති "අවසානයේදී ඔබද පැමිණ ඇත" යනුවෙන් සාවඥ දෙයක් ප්‍රකාශ කලේය. පැච් පලමුව ඔහු දෙසට ගෞරවාන්විතව නැමී දෙවනුව කරලිය දෙසට නැමී ආචාර කලේය. ඔහු උපාධි කබාය හැරුනු විට වෙන කිසිම ඇඳුමක් ඇඳ නොසිටි බව දැනුනේ එවිටය.

Monday, December 1, 2008

ගැටලුව කොතැනද ?

අද උදේ පත්තරේ තිබුන ප්‍රවෘත්තියක් ගැන මම කල්පනා කරල බැලුව කොතනද ගැටලුව කියල.... මට හිතෙන්නෙ මෙහෙමයි වෙන්න ඇත්තෙ. ප්‍රවෘත්තිය, අවුරුදු තුනක ගෑනු ලමයෙක් කලුතර නාගොඩ රෝහලට ඇතුලත් කරල. ඒ ලමයගෙ අම්ම කියන හැටියට අමාරුව තිබිල තියෙන්නෙ වම් කනේ, හැබැයි දකුනු කනට ශල්‍ය කර්මය කරල තියෙන්නෙ. මේ වගේ දේවල් ලෝකයේ නොයෙක් දෙසින් ඇහෙන කාලයක් මේක. පත්තරේ තියෙන කරුනු හැටියට පහත සඳහන් කරුනු සිදු වූ බවයි පෙනෙන්නෙ. 1. රෝගී දැරියගේ මව හා ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා අතර සන්නිවේදනය බිඳ වැටීම. 2. රෝගී දැරිය පිළිබඳව ඇයගේ මව හා සාකච්ඡා නොකිරීම හා කරුනු පැහැදිලි නොකිරීම 3. ඉවසිලිවන්ත නොවීම - වරදක් සිදුවී ඇත්දැයි නොසෙවීම ඇත්ත වශයෙන්ම මෙය සන්නිවේදනය බිඳ වැටීමෙන් සිදු වූ දෙයක් බව පැහැදිලියි. වැරදි ශල්‍ය කර්මයක් සිදුකල බවක් සඳහන් නොවේ. ශල්‍ය කර්මය හරිය, නමුත් දැරියගේ මව කියන විදියට පැත්ත වැරදිය. ශල්‍ය වෛද්‍ය වරයා කියන අන්දමට කන් දෙකේම ආබාධය තිබී ඇත. මවද ඉක්මන් වී ඇඟිලි දිගු කිරීම කලාවිය හැක. දරු කැක්කුම ඇය සතුය. ඒ නිසා ඇයට වරදක් කිව නොහැක. සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන් ශල්‍ය කර්මයක් එක වරකට එක පසෙකට පමණක් කරනු ලබයි. එනිසා ශල්‍ය වෛද්‍යවරයාගේද වරදක් නැත. කරුණු එසේ නම් ගැටලුව කොතැනද? ගැටලුව ඇති තැන ඇසූ විට ඔබ පුදුම විය හැක. නමුත් සත්‍යය එයය. මේ මුලු ලොවටම පොදුය. වෙනත් රටවල මේ සඳහා පිලියම්ද යොදාගෙන ඇත. අපේ රටේ තවම නැත. ගැටලුව ඇත්තේ අපේ වෛද්‍යවරුන් පුහුණු කිරීමේ ක්‍රමය තුලය. අවුරුදු දෙසීයක් පමන පැරණි ක්‍රමයක් සංශෝදනයක් නොමැතිව තවමත් ලංකාවේ අන්ධානුකරනයෙන් ඉගැන්වෙයි. වෛද්‍ය විද්‍යලයීය පීඨාදිපතීන්වත්, අධ්‍යාපන ඇමතිතුමාවත්, Sri Lanka College of General Practitioners (http://www.cgp.lk/) වත් මේ පිළිබඳව වගකියයුත්තන් වන අතර කිසිවෙක්වත් මේ තත්වය ගැන උනන්දුවක් දැක්වූ බවක්වත් නොපෙනෙයි. (මේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීම නිසා මා ගෙදර යවන්නට කිසිවෙක් නැත!!! ) ඇමෙරිකාව, එංගලන්තය, ඕස්ට්‍රේලියාව, නවසීලන්තය කැනඩාව ආදී රටවල වෛද්‍යවරු සහ රෝගීන් ඝට්ඨනය වන විට අධ්‍යාපනඥයින්, වෛද්‍යවරුන් ඊට හේතුව සොයා බැලූහ. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ඒදෙස (වෙද හමුව දෙස ) වෙනත් අන්දමකින් බලන්නට හැකිවිය. අවාසනාවකට තවමත් මේ රටේ පැරණි ක්‍රමයම දිගින්දිගටම ක්‍රයාත්මක කරනු විනා ප්‍රශ්නය විසඳෙන පාටක් නැත. වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රය දියුනු වූයේ නව සොයාගැනීම්, නව නිපැයුම් තුලිණි. දහ හත්වැනි ශතවර්ෂය යුරෝපයේ පිබිදීම (European Enlightenment) වශයෙන් ඉතිහාසයේ සඳහන් වී ඇත. හිපොක්‍රටීස් විසින් හඳුන්වා දුන් වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රයට බැකොන් නව පිබිදීමක් දුන්නේය. මෘතශරීරවල ග්‍රන්තීන් තුල ඇති ස්වාභාවික සහ රෝග නිසා ඇතිවන වෙනස්කම් අධ්‍යානය කල ඔහු, රෝගීන් පිලිබඳව සටහන් ලියා තැබීම ආදී ක්‍රමානුකූල වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කරමින් හිපෝක්‍රටීස් ලොවට හඳුන්වා දුන් වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රයට නව ජීවනයක් දුන්නේය. මේ ගැලීලියෝ, නිව්ටන්, ඩෙකා(ර්)ටීස්ගේ ශතවර්ෂයයි. ඩෙකාර්ටීස් මේ අතර 'මනස' හා 'ශරීරය' වශයෙන් මිනිස් ව්‍යුහයේ කොටස් දෙකක් විස්තර කලේය. ඊට පසුව තෝමස් සිඩෙන්හැම් නමැත්තෙක් රෝග වර්ගීකරනයක් වෛද්‍යශාස්ත්‍රයට යෝජනා කලේය. ඔහු විස්තර කල රෝගයක් (Sydenham’s chorea )වශයෙන් අදත් පවතියි. ඊට පසු ලියැනෙක් ( දොස්තර නලාවේ නිර්මාතෘ ) රෝග ලක්ෂණ (signs and symptoms) හා රෝග සසඳා බැලීමෙන් වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රය ලොකයේ පිලිගත හැකි තත්වයකට පත් කලේය. නව නිපැදවීම්, නව රෝග විනිශ්චය කිරීමේ උපකරණ ආදී වශයෙන් වෛද්‍ය ශාස්ත්‍රය හැම අතටම දියුණුවිය. නමුත් මේ සියල්ල මිනිස් ශරීරයත්, ඒ සිරුරට සිදුවන භෞතික වෙනස්වීම් නිසා ඇතිවන රෝගත් ඒ රෝග පිලිබඳව සොයාබලන විද්‍යාත්මක පරීක්ෂණ වලට පමණක් සීමාවිය. මිනිස් මනැස සහමුලින්ම විද්‍යාඥයින්ට අමතක විය. ගැටලුව එතැනය........... වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ පුහුනුවේදී රෝගී තැනැත්තෙකුගෙන් ඒ රෝගය ගැන විමසන විට ඒ රෝගියාගෙන් ප්‍රශ්න අසා රෝගියාට සැලකෙන්නේ රෝගයක් සහිත ශරීරයකට මෙනි. ඔහුගේ/ඇයගේ සිතේ ඇති දෑ, (රෝගය ගැන කුමක් සිතයිද? කිසියම් බියක් ඇත්ද? සිදුවී ඇති දෑ ගැන ඇති අදහස් මොනවාද? ) ආදී දහසක් දේවල් වෛද්‍යවරයාට පවසන්නට අවස්ථාවක් රෝගියාට (අපේ ඉගැන්වීමේ ක්‍රමයේ හැටියට) නොලැබෙයි. ප්‍රශ්න ඇසීමට අවස්ථාවක් නොදුන් නිසා රෝගියා තමාට මුහුන දීමට සිදුවී ඇති රෝගී තත්වය ගැන සම්පූර්ණ විස්තර නොදැන හිස් අතින් ගෙදර යයි. සන්නිවේදනය බිඳ වැටෙන්නේ එලෙසින්ය. අපේ වෛද්‍ය පුහුනුව (doctor-centred medicine ) කිව හැක. වෛද්‍ය වරයා කියන දෙය රෝගියා සාවදානව අසා සිටිය යුතුය. ප්‍රශ්න ඇසීමට කාලයක් නොමැත. ඇසුවත් උත්තරය බොහෝවිට ලැබෙන්නේ නැත. "දුවගේ කඳුලු" blog සටහනෙන් ඒ බව මොනවට පැහැදිලි විය. http://nilantha-piyasiri.blogspot.com/2008/11/blog-post_24.html දුවගේ කඳුලු වෙද හමුවේදී වෛද්‍යවරයා කෙසේ වෙදහමුව මෙහෙයවිය යුතුද යන ආකාරය මා පෙන්වා දී ඇත. වෙද හමුව (consultation) මෙහෙයවන්නේ වෛද්‍යවරයාය. රෝගියාට තැනක් නැත. රෝගීන්ගේ අප්‍රසාද හටගන්නේ මෙතැන්හිදී බව පසුගිය වසර තිහ තුල කරණ ලද සමීක්ෂණ මගින් හෙලි වී ඇත. ඒ නිසා අනෙක් රට වල රෝගියා කේන්ද්‍ර කොට ගෙන (patient-centred medicine) වෙද හමුව (consultation) මෙහෙයවීමට ක්‍රමයක් ඇත. මේ ක්‍රමයෙහි සම්පූර්ණයෙන්ම රෝගියා දෙස වෛද්‍යවරයා බලන ආකාරය වෙනස්ය. අපේ සමහර වෛද්‍යවරු පොලවට අඩි හයක් උඩින් දොස්තර නලාව කරේ දාගෙන ගමන් කරති. එවැන්නන් බොහෝ විට උගුර රිදෙන නිසා කථා නොකර සිටීමට පවා පුලුවන. මේ අනුව බලන කල ගැටලු සහගත තැන්වලින් සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය පිරී ඇති බවක් පෙනී යයි.

Wednesday, November 26, 2008

මේ මොකක්ද දන්නවද?

මේක අද ලෝකෙ හැටියට අලුත් ලෙඩක් වෙලා ඉවරයි. මේකට නම් ලස්සන නමක් තියෙනව....
SMS Teno synovitis කියල.
ඉස්සලම විස්තර කරල තියෙන්නෙ මේ රටේ NZ. දවසකට 100 කට වැඩියෙන් SMS යවනවලු මේ ලමය වයස 20යි.
එහෙම කලාම මහ පට ඇංගිල්ල උලුක්කු වෙන එක අහන්න දෙයක්ද? දැක්කද අර නම අන්තිමට තියෙන 'itis' කෑල්ල? ඔහොම නම් දාන්න ගියොත් කතා කරල කරල දිව රිදෙනවට ටංගලයිටිස් කියන්නත් වෙයි.

විමසීම 1

ලොව ජීවත් වන බොහෝ දෙනා අද වන විට වෛද්‍යවරු ගැන කලකිරී ඇත. සමහරු වෛද්‍ය වරුන්ට විරුද්ධව නීති මගින් ක්‍රියා කිරීමටද සමහරු පියවර ගෙන ඇත. සමහරු බලාපොරොත්තු නොවූ අකරතැබ්බවලට මුහුන දී ඇත. වෛද්‍යවරුද නොයෙක් නොයෙක් මාදිලියේ මාර්ගෝපාය මගින් එල්ලවන ප්‍රහාර වලට මුහුන දීමට සූදානම් වී ඇත. මෙහි කෙලවර කුමකින් කුමක් වේදැයි සිතාගත නොහැකි තරම්ය. නමුත් එකක් පැහැදිලිය. වෛද්‍ය - රෝගී අතර විශ්වාසය සී සී කඩව් ගොස් ඇත. 19 වැනිසිය වස අග භාගයේදී සහ 20 වැනි සිය වස මුල භාගයේදී සිදුවූ විද්‍යාත්මක වෙනස්කම් අනුව වෛද්‍ය විද්‍යාව ශීඝ්‍රයෙන් පෙරට පැමිනියේය. * x රේ කිරණ මඟින් ශරීර අභ්‍යන්තරය විමර්ශනය කිරීම නිසා නියත වශයෙන් රෝගය හඳුනා ගැනීම * නවීන ඖෂධ වර්ග වලින් රෝග සුව කිරීම *ශල්‍ය වෛද්‍ය ක්‍රම වල දියුනුව ආදී වශයෙන් වෛද්‍ය වරුන්ගේ බලය සමාජය තුල වර්ධනය විය මෙහි ප්‍රතිඵලය වූයේ සමාජයීය වශයෙන් වෛද්‍යවරු අනෙක් උගතුන් ගෙන් වෙන් වී "උසස්" සමාජයක් බිහි කිරීමයි. වෛද්‍යවරුන්ද ඒ සමාජයේම හිඳගෙන සිය වලිගයේ වරුන කියා පාමින් සිටිනු විනා සාමාන්‍ය ජනී ජනයා අතරට පිවිසීමට මැලිවූහ. අද පවා වෛද්‍ය සම්මේලනයකට සහභාගි වුවහොත් මෙය දැකිය හැක. සිංහයින් සමීපයෙන් හයීනාවන් කරකැවෙන්නා සේ බෙහෙත් සමාගම් කාරයෝද පන්දම් අල්ලා ගෙන 'පගා දීගෙන' ඒ කිට්ටුවම සිටිති. ඔවුන් ගෙනා වටිනා පූජා භාණ්ඩ වෛද්‍ය වරුන්ට පූජා කරති. වෛද්‍යවරුද බොහෝ විට එය පිලිකුල් නොකරති. අවසානයේ "මම ඔබේ පිට කසන්නම්, ඔබ මගේ පිට කසන්න" යන තත්වයකට පත් වෙති. අවසානයේ මේ 'වෛද්‍ය-ඖෂධ' සංයුක්තයෝගයේ බිල ගෙවන්නේ කවුද? අහිංසක රෝගීන්මය. 20 වැනි ශත් වර්ශයේ මුල් කාලයේ ඇමෙරිකාවේ එක්තරා චර්මරෝග විශේෂඥයෙක් 'වැඩියෙන්' කථාකල කාන්තාවකට කම්මුල් පහරක් දුන් බවක් ඉතිහාසයේ සඳහන් වී ඇත. ඇමෙරිකාව වැනි රටක පවා වෛද්‍යවරයෙකුට තුබූ සමාජයීය බලය ඉන් පැහැදිලිය. අපේ රට ඊට වසර පනහක් හැටක් පසු පසය. මා වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෙක්ව සිටියදී උත්පත්තියෙන් බෞද්ධ වෛද්‍යවරු වාට්ටු වල සිටි කුඩා සාමනේරවරුන්ට "හාමුදුරු කොල්ලා" යනුවෙන් අමතනු මා අසා ඇත. කට අරින්න නොව කට ඇරපන් කියනු මා අසා ඇත. වෛද්‍යවරුන්ගේ අධ්‍යාපනය, ඔවුන්ගේ දැනුම වෙළඳ භාණ්ඩයක් සේ අලෙවි කිරීමටද කටයුතු සැලසුණේය. මේ මගින් මුදල් ඉපැයීමට අවස්ථාවක්ද ලැබී ඇත. මුදල් බලයත්, සමාජයීය තත්වයත් බිහි කලේ අමුතුම සත්වයෙකි. මේ අතර දෙවි දේවතාවුන් වැනි මිනිස් කමේ සංකේත අසරණ රෝගීන්ගේ වාසනාවකට බිහි වෙමින් පවතී. සාමාන්‍ය මධ්‍යම පංති වල පවුල් වලින් වෛද්‍ය විද්‍යාව හැදෑරීමට යන දරුවන් පවා අවාසනාවකට මේ සමාජ රෝගයට ගොදුරු වෙති. තව කොටසක් තව කිහිප දිනකින්...................

Sunday, November 23, 2008

ඔන්න තවත් ලෙඩක්!

ඔන්න තවත් ලෙඩක්! සිරිතක් හැටියට හැමදාම උදේ පාන්දර ලංකාවෙ සිංහල පත්තර ටික අන්තර් ජාලයෙන් මම බලනව. කොහොමහරි මෙහේ වෙලාව උදේ හත අට වෙනකොට, ලක්බිම, දිවයින පත්තර දෙකම අන්තර්ජාලෙට වැටිල. රිවිර පත්තරේ සෙනසුරාද රෑටම වැටිල. අද උදේ මම රිවිර පත්තරේ කියවන කොට මම දැක්ක එක්තරා සටහනක්, රෝගයක් පිළිබඳව. ඒ සටහනේ තියෙන දේවල් සම්බන්ධව මම එකඟ වෙන්නෙ නැහැ. මට හිතුන මම මගේ අදහස් වෙබ් අඩවිය හරහා ප්‍රකාශ කරන්න ඕන කියල. මේ ලියන් දේවල් ගැන කරුණාකර අදහස් ප්‍රකාශ කරන්න. ඔබේ විවේචනාත්මක අදහස් වලින් පමණයි මම ලියන දේවල් ප්‍රයෝජනවත්ද, නැද්ද කියල දැනගන්න පුලුවන්. මේ පුවත් පත් සටහනේ osteo arthritis රෝගයක් හැටියට සඳහන් කරල ඒකට ප්‍රතිකාරත් දීල තියෙනව.

මේ මග ඔස්සේ යනවිට ඒ සටහන හමුවිය හැකිය. http://www.rivira.lk/2008/11/23/rivisara16.htm

ඔස්ටියෝ ආත්‍රයිටිස් යනු රෝගයක් වශයෙන් සැලකිය නොහැක. එය ඇත්ත වශයෙන්ම ජීවත් වීමේදී ඇතිවන ශාරීරික වෙනස් වීමකි. ඒ සඳහා යොදාගෙන ඇති නමද දෝෂ සහිතය. කුනුහරුපයක් වගේ නමක් යොදා අන්තිමට itis යනුවෙන් කෙලවර වන්නේ inflammation යන තත්වය ඇතිවිටය. නමුත් මේ අසනීපයේ එහෙම තත්වයක් නොමැත. ශරීරයේ බර උසුලා සිටින සංදි මෙම "රෝගයට" ගොදුරු වන බව එහි සඳහන් වෙයි. ශරීරයේ බර හන්දි වලින් උසුලන්නේ නැත්නම් කුමකින් බර උසුලනු හැකි වෙයිද? බුදුන් වහන්සේ ඉතා පැහැදිලිව මෙසේ දේශනා කොට ඇත. "සියලු දේ අනිත්‍යයය. ඒවායේ හට ගැනීමක් පෙනෙනු ඇත. විනාශ වන බවකුත් පෙනෙනු ඇත. මේ තත්ව දෙක අතර වෙනස් වෙමින් පවතින බවකුත් පෙනෙනු ඇත...." අපි උපදින්නෙමු, එසේම මිය යන්නෙමු. මිය යනතෙක් ක්‍රමයෙන් වයස් ගත වෙවී ජීවත් වෙන්නෙමු. මේ මිනිස් ශරීරය වෙනස් වෙමින් පවතින ස්වභාවයේ එක් අවස්ථාවක් "රෝගයක්" ලෙස හඳුන්වා දීමක් (osteo arthritis) මෙයින් සිදුවනු විනා ඇත්ත වශයෙන් රෝගයක් නැත. බටහිර වෛද්‍යවරුන් විසින් රෝගී සංකල්පය මේ තත්වයට මාට්ටු කොට මහා පරිමානයේ මුදල් කන්දරාවක් ගසා ගන්නේද? ඇත්ත වශයෙන්ම මේ තත්වය ඇතිව්න්නේ විෂ බීජයක් මගින් නොවේ. තරබාරු අයගේ හංදි ඉක්මනට ගෙවෙන බව කුඩා දරුවෙකුට උනත් වටහා ගත හැකිය. හංදි ජීවත් වන පඨකයන්ය. ඒවායේ ගෙවීමත් නැවත සෑදීමත් ස්වභාව ධර්මයේ ස්වාභාවික දේවල් අනුව සිදුවේ. මේවාට "මුක්කු ගැසීමට යාමෙන්" නැති ලෙඩ ඇති විය හැකිය. කාන්තාවන්ගේ හෝමෝන පිළිබඳ සම්බන්ධතාවයක්ද මේ සටහන මගින් පිලිබිඹු කෙරේ. කාන්තාවන් හා හෝමෝන පිළිබඳව යමක් සඳහන් කළයුතුය. මේ මාතෘකාව පිළිබඳව විශාල වශයෙන් වෛද්‍ය ලෝකයේ මතාන්තර පැනනැගී ඇත. කාන්තාවන්ගේ ජීවිතය සලකා බලන කල තාරුණ්‍යයේදී හෝමෝන උපරිම වශයෙන් ක්‍රියාකරන බව අපි දනිමු. ඒ මනුශ්‍ය සංහතියේ පැවැත්ම සඳහා ඊළඟ පරම්පරාව ලොවට බිහිකිරීමටය. ඉන් පසුව, කාන්තාවන්ගේ ශරීරවල වෙනස්කම් ඇතිවේ. මේ ස්වාභාවික වෙනස්කම්ය. මේ වෙනස්කම්ද අද "රෝග" වශයෙන් සැලකීමට පටන්ගෙන ඇත. ඒවාට පිලියම් කිරීමෙන් නැති "රෝග" ඇතිකරගෙන ඇත. කොටින්ම කිවහොත් "ලෙඩ දා ගනී" දැන් ලෝකයේ පවතින දෑ අනුව අපට කිසිවක් විචාරාත්මක නොවී පිලිගත නොහැක. සාමාන්‍යයෙන් "වාත" අමාරු යනු මේ වයස් ගත වීම නිසා උද්ගත වන ශාරීරික අපහසු තාවයයි. මේ සඳහා අපේ සාමාන්‍ය ගැමියා ගතානුගතික ලෙස සිංහල බෙහෙතක් පාවිච්චියෙන් ශාරීරික අපහසුතා සුව කර ගනියි. විශාල වශයෙන් මුදල් විය පැහැදම් කර ලබන "කෙටි තරංග ප්‍රතිකාරයත්" උණු අළු වලින් තැවීමත් අතර වෙනසක් නොමැත. මේ සඳහා නොයෙක් වර්ගයේ බටහිර බෙහෙත් වර්ගද ( ibuprofen, sulindac, diclofenac ආදී වශයෙන්) ඇත. මේ සෑම බෙහෙතකම ආමාශය කා දමන ගතියක්ද, වකුගඩු විනාශ කරන ගතියක්ද ඇත. කියන්නා කෙසේ කීවත් අසන්නා සිහි බුද්දියෙන් ඇසිය යුතුය. මේ රෝගයක්ද? නැත්හොත් වයස්ගත වීමේදී ශරීරයට සිදුවන වෙනස් කමක්ද යනු ඔබ විසින්ම තෝරා ගත යුතුය. කෙසේ වුවද, ඔබේ අදහස් දැන ගැනීම මට අත්‍යාවශ්‍යය. ඒ නිසා අදහස් කරුණාකර ලියා තබන්න.

Friday, November 21, 2008

නම, ගම - පෙනිසිලින් !!! - මානව සන්නිවේදනය

මා සාකච්ඡා කරන්නේ ඉතා ගැඹුරු වෛද්‍ය මාතෘකාවක් නොව ඉතාමත්ම සරල, නමුත් ඉතාමත්ම අවශ්‍ය සන්නිවේදන අවශ්‍යතා ගැනයි. මේ සන්නිවේදන අවශ්‍යතා ගැන වෛද්‍යවරු මනා ලෙස තේරුම් ගත යුතුය. මනුෂ්‍යයෝ සාමූහිකව ජීවත් වෙති. තනි තනිව ජීවත් වීම ඔවුන්ට පුරුදු නැත. සාමූහිකව ජීවත් වන විට, තම තමන්ගේ අදහස් හුවමාරු කර ගැනීම සන්නිවේදනය හරහා සිදුවෙයි. සාමූහික ජීවිතයකට සන්නිවේදනය අත්‍යාවශ්‍යය. මනුෂ්‍ය ජීවිතයේ සෑම අංශයකම සන්නිවේදනය නොයෙක් ආකාරයට සිදුවෙයි. වෙද හමුවේදීද (වෙද හමුව වශයෙන් මා අදහස් කරන්නේ - medical consultation යන අර්ථයයි.) සන්නිවේදනය ඉතාමත් වැදගත් ස්ථානයක් ගනී. මතභේද, සංඩුසරුවල් ඔක්කොම හැදෙන්නේ ක්‍රමානුකූල සන්නිවේදනයක් නැති නිසාය. අපි කථාකරන භාෂාවෙන්, ශ්‍රවණාධාරයෙන් බොහෝවිට සන්නිවේදනය සිදුවෙයි. ඒ එක්තරා ප්‍රතිශතයක් පමනි. අපි කථා කරන්නේ වචනයෙන් පමණක් නොවේ. අපේ අත් පා, මුහුනේ මාංශ පේෂි යනාදී සෑම අංගයක්ම කථා කිරීමේදී චලනය වේ. මෙයට body language යයි ඉංග්‍රිසියෙන් කියනු ලැබේ. අත පය නොසොල්වා කථා කිරීමට උත්සාහ කරන්න.. තේරුම් සහිත සන්නිවේදනයක් ඔබට කල හැකිද? කරණ සාකච්ඡාවට සවන් දුනහොත්, සමහර තැන් දීර්ග වශයන් උච්චාරනය කරන හැටිත්, සමහර තැන් සාමාන්‍ය අන්දමට කියවන බවත් පෙනී යනු ඇත. එසේ නම් මානව සන්නිවේදනය වූ කලී සංකීර්ණ වූ ක්‍රියාවලියකි. රෝගී තැනැත්තා ඇඳුම් ඇඳ ඇති විලාශය, මුහුණට මුහුණ දී කථාකරයිද, බිම බලාගෙන හෝ අහක බලාගෙන කථාකරයිද යන මේ සෑම ක්‍රියාවක්ම රෝගී ස්වභාවය හඳුනා ගැනීමට උපකාර වේ. රෝගී තැනැත්තා අසනීප ගතියකින් පසුවෙයි. ඔහු/ඇය තුල ඇත්තේ අසනීප ගතියකි. රෝගයක් නොවේ. රෝගය ඔලුවට දමන්නේ දොස්තර මහත්මයාය. (මොකක් හරි itis එකක්.) රෝගියා විස්තර කරන්නේ සිය අසනීප ගතියේ විස්තරයයි. එය එක්තරා කථාන්තරයකි. එහි අරමුන මෙයට කුමක් කලයුතුද යන්න විසඳා ගැනීමයි. මේ අසනීප ගතිය රෝගියාට පමණක් නොව, ඔහුගේ පවුලට, ඔහු සිටින ජනපදයට, ඔහු වැඩ කරන වැඩපලට මේ සෑම ස්ථානයකට බල පෑමට පිලිවන. ඒ අසනීප ගතිය නිසා වැඩට නොයාම නිසාය. අසනීප ගතියත් රෝගයත් අතර ඇත්තේ විශාල වෙනසකි. ඒ අසනීප භාවය යම්කිසි රෝගයක් ශරීර ගතවීමක් නිසා සෑදුන දෙයක් වීමට පුලුවන. සාමාන්‍ය වශයෙන් අසනීප භාවය විස්තර කරන රෝගියා විස්තර සහිතව එය තමන්ගේ අසනීපයේ ස්වභාවය, අසනීපයේ කථාන්තරය දොස්තර මහතාට පවසනු ඇත.... " ඔන්න මහත්තයෝ මම පෙරේදා උදේ පහල ලිඳෙන් නාලා, ගෙදරට ආපු ගමන් වෙව්ලල උන ගත්තා. " ආදී වශයෙන් කියා ගෙන යන විට බොහෝ දොස්තර වරු ඒ ඔවුනට අනවශ්‍ය විස්තර යයි සිතා රෝගියාගේ කථාන්තරයට බාධා කරති. එතැන සිට 'වෙද හමුව' අවාසනාවන්ත තත්වයකට යොමුවෙයි. ඒ දොස්තර මහතා කෙන්ද්‍ර කොටගෙනය. ඒ කියන්නේ එය මෙහෙයවන්නේ දොස්තර මහතාට අවශ්‍ය විදියටය. රෝගියාට පිලිතුරු දීමට සිදුවෙන්නේ දොස්තර මහතාගේ ප්‍රශ්න වලටය. " උගුර දනවද? උගුර රිදෙනවද? කැස්ස තියෙනවද? බඩ රිදෙනවද?..................." මෙවැනි ප්‍රශ්න රාශියක් දොස්තර මහතාගේ මුවින් පිටවෙනු ඇත. එයට ලැබෙන පිලිතුරු අනුව කිසියම් රෝගයක නමක් (සමහර වෙලාවට ලස්සන නමක් හෝ කුනුහරුප වගේ සද්ද වෙන නමක් අන්තිමට itis එක්ක ) රෝගියාට ලැබෙනු ඇත. මේ අන්දමේ වෙද හමු ලංකාවෙ පමණක් නොව ලොවේ බොහෝ රටවල සිදුවන බව නොරහසකි. මේ ක්‍රමය වැරදි බව වෛද්‍ය වරුන්ටම වැටහී ගොස් ඇත. එමනිසා වෙද හමුව සිදුවිය යුත්තේ රෝගියා කේන්ද්‍ර කොටගෙනය. ඒකියන්නෙ, රෝගියාගේ කථාන්තරයට සාවදානව සවන් දිය යුතුය. කථාකරන විලාශය, උච්චාරනය සහ ශරීර අංගචලනය මනා ලෙස අවධානය කල යුතුය. ඒ කතාන්තරයට අනුව කිසියම් රෝගයක් ඇද්ද නැද්ද යනු ඉතා පැහැදිලි වනු ඇත. බොහෝවිට කොත්තමල්ලි දෙවේලකින් අසනීපය සුව විය හැක. නැතහොත් සානුකම්පිකව රෝගියා සමග කතා කලහොත් ඉක්මනට සුවය ලැබෙනු ඇත. සායන වලදී බොහෝ විට ඇත්තේ සුලු සුලු අසනීපය. තමාගේ මඩිය තරකර ගැනීමට අවශ්‍ය නම් නොයෙක් නොයෙක් බෙහෙත් දිය හැක. නොයෙක් පරීක්ෂණ නිර්දේශ කල හැක. එලෙසම අවංක වෛද්‍යවරුන්ද මේ රටේ ඇත. කරුණාකර ඔබේ අදහස් දක්වන්න. ඔබේ අදහස් නොදැන මේ සටහන් ප්‍රයෝජනවත්දැයි කීමට පවා මට නොහැක.

Tuesday, November 18, 2008

පෙනිසිලින්, ඇම්පිසිලින් සහ කටුවැල්බටු

වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ පලමු වසර එකහමාර ඇතුලත අපට රෝගීන් මුන ගැසෙන්නේ නැත. ඉන් පසුව සායනික පුහුනුව ආරම්භ වෙයි. රෝගීන් හමුවන්නේ ඉන් පසුවය. එක දවසක් අපට ස්නායු පද්ධතිය ගැන දේශනයකින් පසු ඒ මාතෘකාව පිලිබඳව වැඩිපුර කරුණු පහදා දීම පිණිස ස්නායු පද්ධතියේ වෙනසක් ඇති රෝගියෙක් රෝද පුටුවක තබා සාත්තු සේවකයෙක් දේශනාගාරයට තල්ලු කරගෙන ආවේය. මේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ සාමාන්‍ය සිරිතය. රෝගියා ජාතික රෝහලේ වාට්ටුවක ප්‍රතිකාර ලබන කෙනෙකි. වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයින් අමතමින් සිටි මහාචාර්යතුමා රෝගියා ගැන කිසි තැතීමක් නොකෙලේය. ඔහුගේ අවධානය යොමුවී තිබුනේ දේශනය කෙරෙහිය. සාත්තු සේවකයාද ගොලුවෙකු සේ කරබාගෙන රෝගියා රෝදපුටුවේ තල්ලුකර ගෙන ආවේ පන නැති භාණ්ඩයක් තල්ලු කරන්නා සේය. මේ සිද්ධිය මට කවදාවත් අමතක කල නොහැක. අද පවා එය සිහිවන විට ඇතිවන්නේ වේදනාවකි. අහිංසක රෝගියාද දුක සැප දැනෙන, වේදනාව දැනෙන හඳුනන, ආත්මගෞරවයක් තිබෙන මනුෂ්‍යයෙකි. අවාසනාවකට මහාචාර්යතුමා රෝගියාට කථා කලේ වත් යටත් පිරිසෙයින් සිනාවකින් සංග්‍රහ කලේවත් නැත. ශිෂ්‍ය පිරිසට හඳුන්වා දුන්නේද නැත. ප්‍රදර්ශනයට ගෙන යන සතෙකු සේ මේ රෝගියා පැමිණ ඇත. ශිෂ්‍යයන්ට කථාකරමින් හුන් මහාචාර්යතුමා එක වරම තම දකුනු අතේ දබරැඟිල්ලත් මැදඇඟිල්ලත් ඇඟිලි මැද්දෙන් නමා, රෝගියාගේ ආමාශය පෙදෙසට තද කොට කරකැවීය. අසරණ රෝගියා වේදනාවෙන් කෑගසීය. ඒ සමගම ඔහුගේ මුහුනේ මාශ පේශීන් ක්‍රියා කරන අන්දම අධ්‍යනය කරන ලෙසට නියෝග කලේය. මගේ සිත දෙගිඩියාවෙන් පෙලෙන්නට පටන් ගත්තේය. මා මෙහි පැමිනියේ රෝගීන්ට සාත්තු කරණ අන්දම ඉගෙන ගැනීමටය. ඔවුන්ට හිරිහැර කරණ අන්දම දකින්නට නොවේ. මහාචාර්යතුමාට ඔයිට වඩා හොඳට මිනිස් කම පෙරදැරිව රෝගියාට කථාකොට ඔහුව මනුස්සයෙක් හැටියට නමින් හඳුන්වා දී අපට උගන්වන්නට ඕනෑතරම් ඉඩ තිබුනි. නමුත් එසේ වූයේ නැත. ප්‍රශ්න කිහිපයක් පැන නැගී ඇත. මේ දොස්තර වරුන්ගේ දඩබ්බර සාවද්‍ය භාවයක්ද? අසරණ රෝගීන්ට මෙසේ සලකන්නේ අධිරාජ්‍යභාවයේ අඳුරු සෙවනැලි තවමත් පවතින නිසාද? රෝගීන් නිසාම ජීවත්වන දොස්තරවරු උසස් යයි ඔවුන් සිතන නිසාද? මගේ පසුබිම ගැමි පසුබිමය. උසස් සමාජයට පිවිසීමට මට කිසිසේත් ආසාවක් නැත. මා පැමිණියේ මිනිස්කම පෙරදැරි කොටගත් ශාස්ත්‍රයක් ඉගෙනීමටය. මා සමග වෛද්‍ය විද්‍යලයට ඇතුල් වූ සිසුන් අතරින් බොහෝ දෙනෙක් සමාජයේ මධ්‍යම පන්තියේ අය වූහ. නමුත් වැඩිතරයක් දඟලන්නේ උසස් යයි සම්මත සමාජයට පිවිසීමටය. මීට විරුද්ධව නැගී සිටීමටද අපහසුය. එවිට මා කොන්වනු ඇත. මමද දෙලොවක් අතර අතර මං වූවා සේය....

Sunday, November 16, 2008

පොඩි එකාගේ ලියුම

ඒ හැටේ දශකයයි. සෑම ඉරිදාවකම ඉරිදා ලංකාදීප පුවත් පත්වල පල වූ කුඩා සටහනකි, පොඩි එකාගේ ලියුම. ලියන්නේ පොඩි එකාය. පොඩි එකා මනඃ කල්පිතය. ඒකාගේ වයස ඒකා ලියන සටහන් අනුව අවුරුදු පහකට දහයකට වඩා විය නොහැක. ඒ කෙසේ වෙතත් පොඩි එකාගේ ලියුම ඉතා හාස්‍යජනකය. ඒ හාස්‍යජනක භාවය නිසාම සමහර දෑ මතකයේ රැඳි පවතී. පොඩි එකා රටේ, සමාජයේ දෛනිකව සිදුවන දේවල් උපහාසාත්මක ඇසකින් බලා ලියුම ලියයි. ඒ ලියන්නේත් ඉතාමත් බොලඳ අන්දමටය. අකුරු පවා සාමාන්‍ය මුද්‍රණ අකුරු නොව පොඩි එකෙක් ලියන අන්දමේ අකුරුය. වරක් ඒකා මෙසේ ලීවේය. "අපේ තාත්තා දොස්තර කෙනෙක්ය. ඒ වුනාට අපේ අම්මා නිතරම ලෙඩ ගානේය..." පොඩි එකා තාත්තාව දකින්නේ ඒ අන්දමටය. 60 දශකයේ සුප්‍රසිද්ධ සිනමා නිලියන් දෙදෙනෙක් දොස්තර වරු දෙදෙනෙක් හා තව නිලියක් ඉංජිනේරුවෙක් හා විවාහ විය. පොඩි එකා මේ සිද්ධීන් දුටුවේ මේ අන්දමටය... "අපේ තාත්තා කරන්නේ ඉස්කෝල ගුරුකමය. අම්මා රස්සාවක් කරන්නේ නැත. ඒ වුනාට අපේ තාත්තාට දොස්තරලාට ඉංජිනේරුවන්ට තරම් මොලේ නොතිබුනාට අපේ අම්මා සිනමා නිලියක් නොවේය..." වරක් පොඩි එකා ඉතා උපහාසාත්මක සිද්ධියක් වාර්තා කලේය. එහි පසුබිම මෙසේය. පොඩි ඒකාගේ ගෙදරට අල්ලපු ගෙදර ඉන්නේ මානිස් නම් වූ මුදලාලි කෙනෙකි. ඔහුගේ දුවගේ නම සාමාය. ඇය සනී නම් වූ තරුණයෙක් සමග පෙම් බැඳ සිටින්නීය. පොඩි එකාගේ පියා සංගීතඥයෙකි. ඔහු 'ස රි, ග, ම, ප, ද්, නි, ' වශයෙන් සංගීතය නිතර දෙවේලේ හදාරයි. පොඩි එකා ලියුම මෙසේ ලියයි..... "අපේ තාත්තා සංගීතඥයෙක්ය. තාත්තාගේ වැඩේ උදේ ඉඳල හැන්දැ වෙන කම් සංගීතය පුරුදු වෙන එකය. තාත්තා අලුත් සිංදුවක් හදල ඒක පුරුදු වෙන කොට අල්ලපු ගෙදර මානිස් මුදලාලි තරහ වුනේය. ඒ මානිස් මුදලාලිගෙ දුව සාමා, මානිස් මුදලාලි හවස නිදා ගන්න කොට, එයාගෙ කොල්ල සනී එක්ක පැනල ගිය එකට තාත්තා හින්ට් ගහනව කියලාය. සිංදුව මෙසේය. "මානිසා ..මා....නිසා... නි....දා ගනී...// සා..මා සාරි... දා... ග...නී...// ස...නී ස..ම..ග ප..නී..." මේ පිලිබඳව මතකයේ ඇති කෙනෙක් ඇත්නම් ඉදිරිපත් කල මැනවි.

Thursday, November 13, 2008

අවාසනාවන්ත පර්යේෂණය - අපි අතර මං වීමු !!!

ලංකාවේ ප්‍රථම වරට විද්‍යා විශයයන් සිංහලෙන් ඉගෙන, සාමාන්‍ය පෙල විභාගයට සිංහලෙන් හිඳගත් ප්‍රථම ශිෂ්‍යයින් හැටියට අපිට විශාල ප්‍රසිද්ධියක් ලැබුණි. පුවත්පත් ඉතා ගාම්භීර අන්දමට අපිට සැලකූහ. විභාග ප්‍රතිඵල ලැබුනේ සිංහල අවුරුදු සමයේදීය. සිය මවුබසින් ඉගෙන ගත් බැවින් විශයයන් පිලිබඳ මනා දැනුමක් අප සතු විය. ඒ නිසා විභාග සාමර්ථ ප්‍රතිශතය ඉතා ඉහල මට්ටමක පැවතුනේය. ඒ හොඳ පැත්තය. අනෙක් පැත්තෙන් අපේ ඉංග්‍රිසි දැනුම බිංදුවට අඩුවෙන් පහලට බැස්සේය. අපේම අවාසනාවට, ගුරුවරු හෝ ශිෂ්‍යයින් හෝ මේ කරුණ සලකා බලා නැත. ශිෂ්‍යයින්ට අධ්‍යාපන ක්‍රම ගැන කිසිම දැනුමක් නැත. ඔවුන්ට කිසිම දෝශයක් නැංවිය නොහැකිය. ඔවුන් මේ අවාසනාවන්ත පර්යේෂණයේ අහිංසක බැටලුවන් පමනකි! විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය අංශයට සුදුසුකම් ලැබීමට, එවකට තිබුණු නීතිය වූයේ සා. පෙ. විභාගයෙන් -
  1. විභාගය විශයයන් අටක් සහිත සාමර්ථය.
  2. සම්මාන පහක් එකවර ලබා ගැනීම
  3. ඉංග්‍රිසි වලට අනිවාර්යයෙන්ම සම්මානයක් තිබීම

බොහෝ දෙනෙක් ඉංග්‍රිසි වලින් සම්මානයක් තබා සාමාන්‍ය සාමර්ථයක් වත් ලබා ගැනීමට අපොහොසත් වූහ. යථාර්තය අපිට වැටහෙන්නට පටන් ගත්තේ එවිටය. ඒ අතර අපේ අධ්‍යාපනයේ අමිහිරි ජවනිකාවක් රඟදෙන්නට පටන් ගත්තේ අකුණු පහරක් ලෙසටය. ඉංග්‍රිසි සම්මානය සඳහා පසුව විභාගය ගත හැකි බවට විභාග දෙපාර්තමේන්තුව අපට ඉක්මනටම දන්වා එවීමෙන් යන්තම් සැනසීමක් ලද්දෙමු. ගුරුවරුන් හා පොත්පත් ආදී අත්‍යාවශ්‍ය දෑ නොමැති නිසා අපේ අධ්‍යාපන මාධ්‍යය මින්පසු ඉංග්‍රිසියෙන් කෙරෙන බවට දැන්වීමෙන් පසු අපි බිරාන්ත වීමු. අපි අන්තිමටම අසරණ වීමු. අපිට උදව්වට කිසිවෙක් ඉදිරිපත් නොවූහ. මෙත්තානන්ද මහත්මයා විශ්‍රාම ගොස්ය. වැඩි පුර ඉංග්‍රිසි පන්තියක් ආරම්භ කිරීමටවත් කවුරුවත් ඉදිරිපත් වූයේ නැත. උසස් පෙල පන්තිවල ඉගැන්වූ ගුරුවරු ඉතා දක්ෂ ගුරුවරුය. නමුත් ඔවුන්ට සිංහල බැරිය. අපි ඉගෙන ගත්තේ අංඩර දෙමලය. අපිට ප්‍රශ්න දෙකකි. එකක් ඉංග්‍රිසි ඉගෙනීමය. අනෙක විශයය ඉගෙනීමය. පාසැලෙන් අපට ලැබුණ කුඩම්මාගේ සැලකිල්ල නිසා අපේ උද්‍යෝගය හීන විය. සමහර සිසුහු ගුරුවරයා ඉංග්‍රිසියෙන් කියන දෑ, ඉංග්‍රිසි වචන සිංහලෙන් ලියා ගැනීමට තරම් අසරණ වූහ. ඒ සිසුන්ගේ තත්වය අතිශයින්ම කනගාටුදායක විය. ඔවුන් සා.පෙ. සමත් වූයේ ඉතා ඉහලින්ය, උසස් පෙල පන්තියේ ඔවුන්ම බඩ ගාති. බොහෝ සිසුහු උසස් අධ්‍යාපනය කර ගත නොහැකිව රැකියාවල් සොයා ගියහ. පාසැලෙන් විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රවේශ විභාගය ගත හැක්කේ දෙවරකි. මේ නීතිය පවා වෙනස් කිරීමට පාසැල අපොහොසත් විය.

එක අතකින් මෙය අපරාධයකි. මේ පර්යේශනයට කිසිම ගුරුවරයෙකුගේ දරුවෙක් ගොදුරු නොවීය. හසු වූයේ ඉතා දක්ෂ දිවයිනේ නොයෙක් දෙසින් පැමිනි සාමාන්‍ය ශිෂ්‍යයන්ය. එකල ආධාර ලබන පාසැල් රජය සතු නොවීය. මේ පර්යේශනයෙන් අනාගතය අඳුරු කරගත් සිසුහු බොහෝ වෙති. ඒ ශිෂ්‍යයෝ තවමත් යටිතොල සපාගෙන නිශ්ශබ්දව හිඳිති !!! ඔවුන්ගේ ජීවිත සමග සෙල්ලම් නොකෙලේ නම් ඔවුන්ටද උසස් අධ්‍යාපනයේ රස විඳීමට හැකියාව ලැබීමට ඉඩ තිබිනි.

Tuesday, November 4, 2008

බණ්ඩාරනායක-චෙල්වනායගම් ගිවිසුම -එය මෙසේ සිදු වූ වගයි

වාර්තා ගත වූ බ-චෙල් ගිවිසුමේ අවසානය පිලිබඳව සත්‍ය සිද්ධීන් මේ සමග අමුණා ඇත. ෆෙඩරලුන් නිසා ඉරූ බව කිවුවත්, තම පක්ෂයේම සිටි විරුද්ධ වාදීන් නිසා ගිවිසුම ඉරා දැමූ බව මෙයින් හොඳින් පැහැදිලි වේ. තවද, මේ සමගම ජේ ආර් ඇතුලු විරුද්ධවාදීන් මහනුවරට පා ගමනක් ආරම්භ කලේ, මේ ගිවිසුම උතුර හා නැගෙනහිර බෙදා වෙන්කොට ද්‍රවිඩයන්ට පාවා දෙන බවට පතුරවමිනි. ටැමිල්නේෂන් වෙබ් අඩවියේ ඒ පිලිබඳව මෙසේ සඳහන්ව ඇත "ඉතාලි ජාතික කෛරාටික මාකියවේලි සේ ජේ ආර්, නැවත වරක් ඉන්දියන් සාගරයේ මුතු ඇටය විය හැකිව තිබුණ අවස්ථාවක් මේ රටට අහිමි කලේය."
ඔන්න ඔහොමයි වුනේ. මේක හොයන්න බොහොම මහන්සි උනා.

Monday, November 3, 2008

යට ගිය දවස - කිරිබත් සහ හැඳි ගෑරුප්පු

1953 අවුරුද්දෙ ඩඩ්ලි සේනානායක මහත්මය අසනීපවෙලා අගමැති කමෙන් ඉල්ලා අස්වුනා. (මේ කාලෙ වගේ එල්ලී ගෙන හිටියෙ නැහැ - බැරි නම් අස්වෙනවා ) ඊට පස්සෙ අගමැති වුනේ සර් ජෝන් කොතලාවල. කොතලාවල මහත්මයගෙ ආණ්ඩුව කාලෙ නොයෙකුත් ප්‍රශ්න මතු වුනා. ඒ මදිවට මැතිවරණයකුත් මතු වුනා. ඒ තමයි ලංකාවෙ ඉතිහාසය වෙනස් අතකට හරවපු 1956 මහා මැතිවරණය. 1948 ලංකාවට නිදහස ලැබුණට බමුණු කුලය දිගටම පැවතුනා. අධිරාජ්‍යවාදී සිරිත් විරිත් දිගටම පැවතුණා. දේශපාලනඥයො කියනව ඒව වෙනස් වෙන්නෙ හෙමිහිට කියල. මම දේශපාලනඥයෙක් නෙවෙයි. බන්ඩාරණායක මහත්තය, පංච මහා බල වේගය කියල විශාල බලවේගයක් එක්සත් ජාතික පක්ෂයට විරුද්ධව දියත් කලා, - සඟ, වෙද, ගුරු, ගොවි, කම්කරු කියල. මේ තමයි බමුණු කුලය බිමවැටීමට හේතුව. ඒ මදිවට 1955 ඇසල පෝයදා කොලඹ එක්තරා හෝටලයක උත්සවයකදි කොතලාවල මහත්තය රෝස්ට් කරපු වහු පැටියෙකුගෙන් ඉස්සෙල්ලම කෑල්ල කපනව කියල පත්තර වල තිබුන. උත්සවයක් තිබුණ බව ඇත්ත. රෝස්ට් බීෆ් කෑල්ලක් කපපු එකත් ඇත්ත. පංච මහා කල වේගය ඔන්න ඔහොමයි බමුණු කුලය පෙරලුවෙ. මඩ ගහල පත්තර වලට දාන කොට මොනවා කරන්නද? ඒ කාලෙ ගාල්ලෙ විජයානන්ද දහනායක මහත්තය ( ගාල්ලෙ මන්ත්‍රී තුමා ) , දෙවැනි පන්තියෙ ටිකට් තියාගෙන මිනිස්සුන්ගෙ හිත ගන්න කෝච්චියෙ තුන්වැනි පන්තියෙ යනව. බීඩියක් ගහගෙන අනිත් මගියො එක්ක කාඩ් සෙල්ලම් කරනව. එතකොට මන්ත්‍රීවරු ගියේ බස් වල කෝච්චිවල. අද වගේ සිකියුරිටි නැහැ, පාරවල් වහන්නෙ නැහැ. කොහොම හරි පංච මහා බලවේගය, බමුණු කුලය පෙරලුවා. ලංකාවෙ දේශපාලන ඉතිහාසය වෙනස් අතක යන්න පටන් ගත්තා. 1956 මැතිවරණයෙන් බණ්ඩාරනායක මහත්තයගෙ මහජන එක්සත් පෙරමුණ දිනුවා. බොහොම දේවල් ජාතික ස්වරූපයක් ගන්න පටන් ගත්තා. ජාතික ඇඳුම ජනප්‍රිය වුනා. ඉස්කෝල ලමයි, ගුරුවරු පවා ජාතික ඇඳුම ඇන්දා. මට මතකයි, සුදු රෙද්දයි, සුදු දිග කමිසයයි පහසුයි. මට සුදු සරමට බඳින්න පටියක් නැතිව ගුරුවරයෙකුගෙන් පරණ ටයි එකක් ඉල්ලගෙන බැන්දා මතකයි. බණ්ඩාරනායක මහත්මයගෙ රජයේ නොයෙක් නොයෙක් තරාතිරම් වල මන්ත්‍රී වරු හිටියා. එක් කෙනෙක් තමයි මැද කොලඹ තුන් වැනි මන්ත්‍රී හැටියට තේරී පත් වුනු ඇම්. ඇස්. තේමිස් මහත්මයා. මේ මහත්මයා පිලිබඳව හාස්‍යජනක සිද්දියක් ඒ කාලෙ පාර්ලිමේන්තුවෙන් අහන්න සිදුවුනා. කොතලාවල මහත්මයා කොහොම හරි, තමන්ගෙ ආසනය - දොඩම්ගස්ලන්ද දිනුවා. ඉතින් මන්ත්‍රීවරු ඔක්කොම එක සමානයි කියන යථාර්තය මත සර් ජෝන්ට තේමිස් පාර්ලිමේන්තුවෙදි 'හලෝ ජෝන්' කියපි! කොතලාවල මහත්මයා අත දිගෑරල තේමිස් මහත්මයාගෙ කම්මුලට ගහපි! තේමිස් මහත්මයා වරක් තැපැල් බෙදන්නෙක් හැටියට රැකියාව කරල තියෙනව. කොතලාවල මහත්මය ඉතින් 'සර්' කෙනෙක් නේ. මේ නඩුව තේමිස් මහත්මය බණ්ඩාරනයක මහත්මයට් ගිහින් කිව්ව. බණ්ඩාරනායක මහත්මයට වුනත් කර කියා ගන්න දෙයක් නැතිව ගියා. ඒ කම්මුල් පහර බමුණු කුලයෙන් වෙන කුලයකට එල්ල කල පහරක්. ඒකෙ ප්‍රතිඵලය අධිරාජ්‍යවාදී නම්බුනාම අපේ රටෙන් නැති වීම. ඒ කාලෙ එහෙමයි. එංගලන්තෙ මහ රැජිනගෙ උපන් දිනේට අපේ රටෙත් 'සර්ලා' හතර පස් දෙනෙක් උපදිනව. අධිරාජ්‍ය වාදී නම්බුනාම පිලිකෙව් කරාම සමහර ජාති හිතෛෂී 'සර්' ලා 'සර්' කම ආපහු බාර දුන්න. එක්තරා නවෝදයක් රට තුල බිහිවුනා. හේතුව "අපේ ආණ්ඩුව". ඉතින් ඔය අතරෙ පුවත් පත් සාකච්ඡාවකට මාධ්‍ය වේදීන්ට අගමැති බණ්ඩාරනායක ආරාධනා කලා. ඔය මාධ්‍යවේදීන් අතරෙ බමුණු කුලයට ආවඩන වසලයෙකුත් ඉන්න ඇති. මොකද, ඊට පහුවෙනිදා, පත්තරේ තිබුණා, කැවුම්, කොකිස්, සහ කිරිබත් කන්න හැඳි ගෑරුප්පු අගමැති මැදුරෙ ලෑස්ති කරල තිබුනය කියල. පුවත් පත් සාකච්ඡාව ගැන වැඩි යමක් තිබුනෙ නැහැ, කිරි බත් හැඳි ගෑරුප්පු තමයි තීම් එක!!! බණ්ඩාරනායක මහත්මයා පංචමහා බල වේගය එකතු කර ගත්තට ඔය අතරෙ ආත්මාර්ථකාමී අයත් හිටිය. ඒ අයට අවශ්‍ය වුනේ ඒ අයගෙ අවශ්‍යතාවයන් මේ නව රජය මගින් ඉටු කරවා ගන්න. එහෙම බැරි වෙන කොට ප්‍රශ්න මතු වෙන්න පටන් ගත්තා. ඒ ප්‍රශ්නවල අවාසනාවන්ත ආරම්ඹය තමයි ඔය. නව රජයට තවම සුමාන ගනනයි වයස!

Wednesday, October 29, 2008

භවයෙන් භවයට යන මානසික රෝග....

බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව පුනරුත්පත්තිය, භවයෙන් භවයට යන රෝග යනාදිය සුරංගනා කථා ගනයෙහි ලා සලකනු ලැබේ. එක අතකින් ඒ ඔවුන්ගේ ආගමික පරිසරය නිසා විය හැකිය. ඔවුන් කිතුනු භක්තිකයෝ වන්නාහුය. බටහිර වෛද්‍ය වරු 'පුණරුත්පත්තියක් නොමත' යන මතයෙහි එල්බ ගෙන සිටිති. දැනගත්තත් එම මතය වෙනස් කිරීමට මැලි වෙති. ඒ ඔවුන් වෘත්තීය වශයෙන් කොන් වේයයි යනු බියෙනි. නවීන කිතුනු ආගම පුණරුත්පත්තිය පිලිකෙව් කරයි. (මේ සටහන ආගම් විවේචනයක් නොවන බව කරුනාවෙන් සලකන්න.) නමුත් සය වැනි සිය වසේදී කොන්ස්තන්තිනෝපල් නුවරදී පුණරුත්පත්තිය පිළිබඳව වූ ලියවිලි බයිබලයෙන් ඉවත් කල බවට ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි. මෙවන් පරිසරයක පුණරුත්පත්තිය වැනි මාතෘකාවක් වෛද්‍ය වෘත්තීමය කරලියට පැමිණීම සිදු නොවේ. නමුත් සත්‍යය සැමදාම සැඟවිය නොහැක. එය කවදා හෝ එලියට පැමිණිය යුතුය. පුණරුත්පත්තිය පිලිබඳ සත්‍යතාවය හෙලි වූයේ අහම්බෙනි, නමුත් සැඟවිය නොහැකි අන්දමට, පිලිගත යුතුම බවට සාක්ෂි සහිතව සත්‍යතාවය පිළිබිඹු විය. ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ මියාමි ප්‍රාන්තයේ බ්‍රයන් වයිස් නමින් මනෝ විද්‍යා වෛද්‍ය මහාචාර්යවරයෙක් ඇත. මනෝ විද්‍යා පිලිබඳව හසල දැනුමක් ඇති එතුමා රෝගීන් මෝහනය කොට ඔවුන්ගේ මනස ඈත අතීතයට යවා නිදන් ගත මානසික රෝග පිලිබඳව සොයා බැලීමට හැකියාව ඇත්තෙකි. ඔහුගේ සායනය වෙත පැමිනුන දහසක් රෝගීන් අතුරෙන් කැතරින් නම් වූ 32 හැවිරිදි තරුණියක්ද විය. මෙම තරුණිය මෝහනයට භාජනය කොට අතීතයට ඇයගේ සිත යොමු කල මහාචාර්යවරයා, ඇය දුන් තොරතුරුවලින් ගල් ගැසී ගියේය. ඇය දුන් තොරතුරු දෙකොටසකට බෙදිය හැකි විය. එකක් මහා චාර්යවරයා පිලිබඳවය. එනම් මහාචාර්යවරයාගේ මියගිය පියා සහ ඔහුගේ මිය ගිය බිලිඳු පුතා ගැනය. මේ බිලිඳාට උත්පතියෙන් විකෘති වූ හදවතක් පිහිටා ඇත. ඒ හදවත් විකෘතියෙන්ම ඔහු මිය ගියේය. මේ බිලිඳා ගැන සහ තම පියා ගැන මහාචාර්යවරයා හැර අන් කිසිවෙක් දැන සිටියේ නැත. මේ මානසික ආතතියකින් දරුනුව පෙලෙන කැතරින් හෙලි කල මේ කරුන මහාචාර්යවරයාට මහ පුදුම එලවන ප්‍රහේලිකාවක් විය. ඇය මෝහනයේ පසු වෙද්දීම ඒ බව කෙසේ දැන් ගත්තේදැයි ඇසූ විට එය දැනගත්තේ 'මාස්ටර්ස්' මගින් යයි ඇය හෙලි කලාය. මාස්ටර් වරු වශයෙන් හැඳින්වූයේ වෙනත් ජීවීන් කොටසක් බැව් මහචාර්යතුමාගේ මතයයි. (highly evolved beings) තවද ඇය ව්ශී කරනයෙන්ම අවුරුදු 4000 ක් ඈත අතීතයට පිවිසියාය. ඇය ගත කල ජීවිතයත් ඈ සිටි ප්‍රදේශය ගැනත් විස්තර නිවැරදිව ඇයට ප්‍රකාශ කිරීමට හැකිවිය. ඇය ක්‍රමයෙන් ඊට මෑත කලයකට යොමු කල මහාචාර්යවරයාට අසන්නට ලැබුනේ ඇඟ කිලිපොලා යන වදන් පෙලකි. භව ගනනාවකම ඇගේම සැමියා (එකම පුද්ගලයා) ඇයගේ ගෙල කපා ඇය මරා දමා ඇති බව ඇය හෙලි කලාය. ඉන් ඇති වූ මානසික බලපෑම ආතතියක්ව මේ භවයටත් බලපා ඇති බව තේරුම් ගැනීමට මහාචාර්යවරයාට වැඩි වේලාවක් නොගියේය. ඇයට දෙන ලද ඖෂධ වලින් සුව නොවී භව ගනන් තුබූ මේ දරුනු ආතතිය වදන් පෙලෙකින් (regression therapy) සුව කිරීමට මේ මහාචාර්යවරයාට හැකි විය. ඉන් පසු කැතරින්ට ඖෂධ අවශ්‍ය නොවූයේය. එහෙත් නිතර නිතර තමා සුව කල වෛද්‍ය වරයා හමුවට එනලෙස ඇයට පැවසුවේ නව පිටුවක් මනෝ වෛද්‍ය විද්‍යාවට එක් කරමින්ය. මනෝ වෛද්‍යවිද්‍යාවේ මහා පෙරලියක් ඇති කල මේ සිද්ධිය ග්‍රන්ථයක් වශයෙන් පසු කලෙක ප්‍රසිද්ධ කොට ඇත. ( Many Lives Many Masters - Brian L Weiss MD) ඉන් පසු දහස් ගනන් රෝගීන්ගේ පෙර භව වල සිට රැගෙන එන නිදන් ගත මානසික රෝග සුව වී ඇත. වැඩි විස්තර දැන් ගැනීමට මේ වෙබ් අඩවිය බලන්න. http://www.brianweiss.com/

Sunday, October 26, 2008

යට ගිය දවස - 2

අධිරාජ්‍යවාදීන් මේ රටට කල නස්පැත්තිය ඉතා විශාලයි. ඒකෙන් තවමත් රට ගොඩ ඇවිත් නැහැ. අපේ රටේ තිබුණු සෞභාග්‍යය සූරගෙන කාලා ඒ රට වල ඇති සංකර ගති මේ රටේ වැසියන්ට පුරුදු කරල මහා නස්පැත්තියක් කරල ගියේ. අපේ මිනිස්සුත් මේ සංකර ගති, බොහොම වෙලාවට හිස් මුදුනෙන් පිලිගත්තා. ඒ නගරාසන්නයේ පමණයි කිව්වොත් ඒක අතිශයෝක්තියක් නෙවෙයි. ගම් වල අය බොහොම දුරට සිංහල කම, සිංහල සිරිත් විරිත් රැක ගෙන හිටියා. නිදහස හම්බවෙලා අවුරුදු තුනක් විතර යනකොට, එතකොට හිටපු ජාති හිතෛශීන්, අධ්‍යාපන ක්ෂෙත්‍රයෙ පතාක යෝධයො ජාතික අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් ගැන හිත යොමු කරන්න පටන් ගත්ත. ආනන්ද විද්‍යාලය මේ අතරින් පෙරමුණේ හිටියා. මේ ප්‍රයත්නවල ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් 1953 අවුරුද්දෙ හයවෙනි පන්තියෙ ඉඳල විද්‍යා විශයයන් සිංහලෙන් පටන් ගත්තා. දෛවෝපගත ලෙස මමත් ඒ අවුරුද්දෙම විද්‍යාව හදාරණ ශිෂ්‍යයෙක් හැටියට ආනන්දයට ඇතුලත් වුනා. එතකොට එක්තරා මානසික පර්යේශණයකට භාජනය වීමට යන බැටලුවෙක් කියල මට හීනෙකින්වත් හිතුනෙ නැහැ. අපේ විදුහල්පතිතුමා එල්. එච්. මෙත්තානන්ද මහත්මය. ලාංකික දේවල් ඉතා අගේ කොට සලකන, ජාති හිතෛෂි, නමුත් ජාති වාදී නොවන, (ඒ බව තරයේම කිව යුතුයි - මොකද පසු කාලීනව ජාති වාදියකු ලෙස මේ රත්තරන් මහත්මයා හංවඩු ගැහුනා)ලාංකික අධ්‍යාපන ක්ශෙත්‍රයට අගනා සේවයක් කල මහත්මයෙක්. මට ඒ බව කියන්න පුලුවන් ඒ මහත්මයගෙ ගෝලයෙක් හැටියට. සිංහලෙන් විද්‍යා විශයයන් කරන්න ගුරුවරු බොහොම ටික දෙනෙක් ඒ වන කොටත් පුහුනු වෙලා හිටිය. අපට දෛනික ප්‍රශ්න බොහොම තිබුනා. ලොකුම ප්‍රශ්නය තමයි පොත් නැති එක. වැඩේ පටන් ගත්තට හරි ප්ලෑන් එකක් තිබිල නැහැ. ඉස්කෝලෙන් ලියාගන්න සටහන් වල ආධාරයෙන් පමනක් අපි වැඩ කරගන්න පුරුදු වුනා. පස්සෙ පොත් ටික ටික එන්න පටන් ගත්තා. හුඟක් පොත් ලිව්වෙ එම්. ඩබ්ලිව්. කරුණානන්ද මහත්මය. පාසැල් ශිෂ්‍යයෙකුට අද තිබෙනෙ අභියෝග එදත් තිබුණා. පාසැලක් වුනාම නොයෙක් නොයෙක් තරාතිරම් වල ලමයි ඉන්නව. ඒ ලමයින්ගෙ ගෙදර පරිසරය පාසැල් ජීවිතයටත් බලපානව. මානසිකව සමහර ලමයි බොහොම අස්ථාවරයි. සමහරු එහෙම නැහැ. ඔය අතරෙ සමහරු ඉන්නව ඒ ගොල්ල අනිත් අයට වැඩිය ලොකුයි කියල හිතාගෙන ඉන්න අය. ඒ අය වැඩි දුර යන්නෙ නැහැ. ඉතින් ඉස්කෝලෙම ඉහල පන්ති වල සමහර ලමයි අපිට හිනැහුනා, ස්වභාෂා කියල.... අපට ඉංග්‍රිසි බැහැ කියල, නොයෙක් අභියෝග. පිට පාසැල් වලින් ඊට් වඩා වැඩියි. ඒ කාලෙ බටහිරට ගැති, සමහර උසස්යයි සම්මත පාසැල් වලින් අපි ඉංග්‍රිසි උච්චාරණය කරන විදියට හිහැහුනා. අභියෝග දිගට හරහට... මොනව කරන්නද? අපිත් ඉවසුවා. ඔය වගේ හත් වෙනි, අටවෙනි පන්ති වලටත් ගියා. සාමන්‍ය පෙල ප්‍රාථමික පන්තියට එන කොට පොත් නැති හිඟය තදින් දැනෙන්නට වුනා. පොත් නැති වුනාට අපේම මවු භාෂාවෙන් ඉගැන්වෙන නිසා කියදෙන දේවල් හොඳටම පැහදිලි වුනා. රේඛීය ප්‍රසාරණ සංගුණකය වගේ දේවල් විස්තර කරන්න ගුරුවරුන්ට එපමණ අටුවා ටීකා අවශ්‍ය වුනේ නැහැ. මෙතෙක් කල් සාමාන්‍ය විද්‍යාව හදාරපු අපිට, රසායන, භෞතික, උද්භිද, සත්ව යනුවෙන් තවත් වෙනස් වෙනස් විශයයන් ඇතිවුනා. එක අතකින් සා. පෙ. විභාගය, අනෙක් අතින් නින්දා අපහාස. දියතලාවෙ යුධ හමුදා සංකීර්ණයෙ පවත්වන කැඩෙට් කඳවුරේ වුන සිද්ධියක් මට තවම මතකයි. අපේ කණ්ඩායම ඉලක්ක වෙඩි තැබීමෙන් දිනා ගෙන කොට, කොලඹ ඉහල යයි සම්මත පාසැලක ශිෂ්‍යයෙක් කිව්වා, "must be real veddhas, shooting so well.. shooting in their whole lives" කියල. කොච්චර හොඳට කරත් සෑන්ඩස්ට් කැඩෙට් ශිෂ්‍යත්ව ආනන්දෙ ලමයින්ට ලැබුනෙ නෑ. එතකොට මෙත්තානන්ද මහත්මය ගිහින් අගමැති ඩඩ්ලි සේනානායකගෙන් ඇහැවුවා ආනන්දෙ ලමයින්ට තැනක් නැද්ද යුධ හමුදාවෙ කියල.. ඩඩ්ලි විස්තර අහල ඔක්කොම ගන්නම් කියල කිව්වා. ඒ ගිය එක්කෙනෙක් තමා හැමිල්ටන් වනසිංහ. අපිට තිබුණු අයිතිවාසිකම් පවා අධිරාජ්‍යවාදී ගැත්තන් විසින් වසන් කරපු සමයක් ඒක. ඒ කාලෙ මම හිතන්නෙ අධිරාජ්‍යවාදීන්ටත් වඩා අපිට හතුරු කම් කලේ එවුන්ගෙ ගැත්තො. ඒ කියන්නෙ අධිරාජ්‍යවාදියො මේ රටේ ඉන්න කොට ඒ ගොල්ලන්ගෙ වැඩ කරන්න හෙංචයියල ටිකක් හදා ගත්ත. ඒ අධිරාජ්‍යවාදී හෙංච්චයියල ඉගෙන ගත්තු ඉස්කෝල තමයි අපිට හරහට හිටියෙ. තව කොටසක් ටික දිනකින්......

Saturday, October 25, 2008

යටගිය දවස

මම මේ කතා කරන්නෙ අඩ සිය වසක් පැරණි දේවල් ගැන. කෙනෙක් අහන්න පුලුවන් මේව දැන් කාලෙට ප්‍රයෝජනවත්ද කියලත්. ඔයගොල්ලන්ට පුලුවන් බලාගන්න ලංකාවෙ ප්‍රසිද්ධ බෞද්ධ පාසැලක අධිරාජ්‍ය වාදීන් ගියාට පස්සෙ ජාතික විධියට සංක්‍රමනය වුනේ කොහොමද කියල. එකක් කියන්න ඕන. අපේ හිටපු ගුරුවරු අධිරාජ්‍යවාදී ගැත්තෝ නොවෙයි, ඒ ගොල්ල ඉගෙන්ගත්තෙත් අධිරාජ්‍ය වාදී කාලෙ. ඒ නිසා සමහර සිරිත් විරිත් ඒ කාලෙට අයිති දේවල්. ඒවට කරන්න දෙයක් නැහැ. ඒ කියන්නෙ හිටිය සමහර ගුරුවරු නේවාසිකාගාරයෙදි, ඉඳියාප්ප ගොඩට කිරිහොදි වක් කරගෙන ඒක ගෑරුප්පුවෙ ඔතාගෙන කන අය. දැන් කොහොමද නම් දන්නෙ නැහැ. 1957 අවුරුද්දෙ මම ලංකාවෙ ප්‍රථම වරට සිංහලෙන් විද්‍යා අංශයෙන් සා.පෙ. සමත් උනා. ප්‍රථිපල ආවෙ සිංහල අවුරුද්දට ඔන්න මෙන්න කියල. මම වැඩි සංතෝසෙට බුලත් අතක් අරගෙන විදුහල්පතිතුමා බලන්න ගියා. එතකොට "අපේ ආණ්ඩුව"..... ඒ කියන්නෙ 'සුදුරෙදි ඇඳ - සුදු බැනියම් ඇඳ - කිරි බත් කා ගත්තෙ අතට - අලිය මට්ටු කරපු හෙන්ඩුව.. ( මේක බයිලා එකක කෑල්ලක් ) බන්ඩාරනායක මහත්තයගෙ ආණ්ඩුව. මහා පෙරලියක්. දේශීය කමට බුලත් අතකුත් අරගෙන මමත් ගියා සිංහල සිරිතට විදුහල්පතිතුමාට ගරු කරන්න. අනේ එතුමා ඒක අතටවත් ගත්තෙ නැහැ. මම බුලත් කන්නෙ නැහැ, හිඟන්නෙකුට දෙන්න කිව්වා!!!. මට හීන් දාඩිය දම්ම. ඒ මහත්මයා සිංහල සිරිත් විරිත් දන්නෙ නැහැ. ඒ නමුත් බොහොම යුක්ති ගරුක මත්මයෙක්. මම කවදත් ඒ මහත්මයට ගරු කරනවා. ඒ කාලෙ අපිට දෙලොවක් අතර ජීවත් වෙන්නත් සිදු වුනා. සමහර පැරණි ගුරුවරු සිරිත් විරිත් ගැන අපෙන් විමසල ඉගෙනගත්තා. රොහන් දලුවත්ත, කරු ජයසූරිය හෙම අපිත් එක්ක නේවසිකගාරයේ එකට හිටියා. තව විස්තර අනෙක් බ්ලොග් එකට ලියන්නම්.