Tuesday, April 26, 2011

අකීකරු සිත

අත්තෙන් අත්තට පැනයන වඳුරු නාම්බෙක් සේ සිතද නොයෙක් නොයෙක් අරමුණු වල එල්බ ගනියි. සුව දායක නැතහොත් සිතට සුව උපදවන අරමුණු තුල තුල සිත බොහෝ වේලාවක් රැඳීමට පිලිවන. සුව ජනක අරමුණුවල ඇලීගැලී සිටීමටත් අප්‍රියජනක අරමුණුවලින් ඉවත්ව යාමටත් සිත පුරුදුව ඇත. එක් එක් අරමුණුවල එල්ලෙන  සිත ඒ ඒ අරමුණු අනුව විවිධ අන්දමේ ප්‍රතිචාරද දක්වන්නට පටන්ගනියි.  මේ ප්‍රතිචාර (reactions) හේතුවෙන් ඒ සිත තුල කර්ම ජනිත වීමට පටන් ගනියි.   චේතනාහං භික්ඛවේ කම්මං වදාමි වශයෙන් බුදු රජාණන් වහන්සේ මේ බව දේශනා කොට ඇත.   පිරිසිදු සිතකින් යුතුව ප්‍රතික්‍රියාව ඇති වුවහොත් එය කුසල කර්මයක් වේ අපිරිසිදු සිතකින් යුතුව ප්‍රතික්‍රියා ඇතිවුවහොත් එය අකුසල කර්මයක් වෙයි.  මනෝ පුබ්බං ගමා දම්මා - මනෝ සෙට්ඨං මනෝමයා... වශයෙන් බුදු රජාණන් වහන්සේ සඳහන් කලේ සිත ඕනෑම දෙයකට මුල් වන හෙයිනි.  ව්‍යාකූල වූ අවුල් වූ සිතක් තුලට මානසික රෝග පැමිණීම වැලැක්විය නොහැක.  "සබ්බේ පුතජ්ජනා උම්මත්තිකා..." වශයෙන් පාලියෙන් ලියැවුනු සිද්ධාන්තයක් ඇත.  එයින් අදහස් වන්නේ සියලුම පෘතග්ජනයින් උමතු වී ඇති බව නොහොත් ලොව තතු හරි හැටි නොදන්නා බවයි.  සිතේ ක්‍රියා කාරිත්වය හරි හැටි නොදැන වැරදි නිගමණ වලට එළඹ සසර දිගු කර ගන්නා බවයි.    සිතට එන සිතිවිලි, අදහස්, පැමිණෙන්නා සේම ඒවා නැති වී යයි. අපට ඒ අදහස් අඛණ්ඩ ධාරාවක් ලෙස දැනෙන නමුත් එය එසේ නොවේ.  ඒ අදහස් ඉතා කුඩා කොටස් වශයෙන් ශ්‍රේණි ගතව සිතට ඇතුලු වෙයි.  ඒ චිත්ත කොටස් දෙකක් අතර තත්පරයකින්  10 -12 පමණ විරාමයක් ඇත.  පියවි ඇසට මේ විරාමය නොපෙනෙයි. මේ විරාමය සමථ භාවනා කිරීමෙන් දික් වෙයි.  විරාමය දික් වන්නා සේම සිතට සුවයක්ද ලැබෙයි.  සමථ භාවනාවේදී ඇති වන ' පීති  සුඛ' මෙයයි. සිතට ඉක්මනින් සිතිවිලි ගලා එන විට මේ විරාමය තවත් කෙටි වෙයි. සීතිවිලි තවත් වේගවත් ව එනවිට විරාමය ඒ විරාමයද නැති වෙයි.  එවිට මානසික රෝග ඇති වීමට පටන් ගනියි.  මනසික රෝග මොලයේ සෛල වල ආබාධයක් නොව සිතේ ක්‍රියා කාරිත්වයේ සිදුවන විපර්යාසයකි.  බුදු රජාණන් වහන්සේ සිහි විකල්ව පැමිණි කිසිවෙකුටත් ඖෂධ නිර්දේශ කලේ නැත (කිසා ගෝතමී වැනි ).  උන්වහන්සේ ඔවුන්ට නියම තතු පහදා දීමට උදව් කල සේක. 

විරාමය කෙටි නිසා පියවි ඇසට හා සිතට එය නොපෙනෙයි.  සියල්ල පෙනෙන්නේ අඛණ්ඩ ධාරාවක් ලෙසටය.  මුලාව පටන් ගන්නේ මේ පෙනෙන අඛණඩත්වය නිසාය. 

අඛණඩ ධාරාවක් ලෙස පෙනෙන නිසා අපේ සිතට 'සදා කල් පවතින දේ' ලෙසට සියල්ල පෙනෙන්නට පටන් ගනියි. සියල්ල එසේය.  අපට ඇහෙන ශබ්දය පවා එසේය.  පෙනෙන දේවල්ද එසේය.   මේ මුලාවෙන් ගැලවී සත්‍යය අවබෝධ කර ගැනීමට බුදු රජාණන් වහන්සේ විදර්ශනා භාවනාව ලෝකයාට ඉගැන්වූ සේක.   විදර්ශනා භාවනාව ප්‍රගුණ කරන විට ක්‍රමයෙන් අනිත්‍ය දුක්ඛ අනාත්ම යන ත්‍රිලක්ෂණයන්හි සත්‍යය තමාටම අවබෝධ කර ගත හැක.  විදර්ශනා භාවනාව ප්‍රගුණ කරන්නේ බුදු රජාණන්  වහන්සේගේ ධර්මයෙහි සත්‍ය තාවය තමාටම අත් දැකීමක් ලෙස ප්‍රගුණ කර ගැනීමටය.

මේ වනාහී ආගම් භේදයකින් තොරව කාටත් පොදුවේ සිදුවන ධර්මතාවයකි.  මෙය හඳුනා ගත් තැනැත්තා තුල  මෝහය සහ අවිද්‍යාව නැත.  කෙනෙක් මිය යන විට පැරණි ජීවිතයේ චුති විඤ්ඤාණය සහ නව ජීවිතයේ ප්‍රතිසන්ධි විඤ්ඤාණය එකම දෙයක් වුවද ඒ දෙක අතර වෙනසක් ඇත.  ඒ පෙර භවයේ කරන ලද කුසල කර්ම හා අකුසල කර්ම නව ජීවිතයට බලපාන අන්දමටය. මේ පිලිබඳ දැනුමක් නැති කෙනෙක් එක්කෝ සස්සතදිට්ඨි (eternalist)  හෝ උච්චේදදිට්ඨි  ගත වූවෙකි. මේ දෘෂ්ටි දෙකම අවිද්‍යාව නිසා ඇතිවෙයි.  විදර්ශනා භාවනාව පුහුණු කරන්නෙකුට පුනර්භවය ඇතිවන අන්දම තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවේ.  භාවනාව පුහුණු කරන යෝගියා විඤ්ඤාණයේ ඇතිවීමත් තව මොහොතකින් නැති වීමත් සිය අත්දැකීමෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගනියි. මීට කලින් සිය ගුරුවරුන්ගෙන්, හෝ කියවීමෙන් මෙය දැන සිටියද, අත්දැකීමෙන් දැනගත් දෙයක් සිතේ ඉතා  තදට කා වදියි.    මේ හා සම්බන්ධව සම්මාසන ඤාණ, උදයබ්භය ඤාණ, ආදී වශයෙන් ඤාණ දර්ශන කිහිපයක් විදර්ශනා භාවනාව වඩන යෝගියාට පහල වෙයි.  මේ ඤාණ දර්ශන නොකඩවා භාවනාව වඩන්නෙකුට දින කිහිපයක් ඇතුලත් පහල වෙයි.  එවැන්නෙකුට මරණය යනු එක ජීවිතයක විඤ්ඤාණය නතරවී නව ජීවිතයක විඤ්ඤාණය හට ගැනීම බව පැහැදිලිවම  පෙනී යයි.     මේ පිලිබඳව අධ්‍යයනය කිරීමට අන්තර්ජාලයෙන් නොමිලයේ ලබා ගත හැකි මේ පොත කියවන්න.  (Dependant Origination – Mahasi Sayadaw. ) 
චන්න තෙරුන් වහන්සේ 'පුද්ගලයෙක් ඇත' යන වැරදි දෘශ්ටිය නිසා අර්හත් ඵලය ලබා ගත නොහැකිව සිටියහ.  සම්බුද්ධ පරිනිර්වානයෙන් ටික වේලාවකට පසු ආනන්ද තෙරුන් වහන්සේ චන්න තෙරුන් කැඳවා පච්ච සමුප්පාදය පැහැදිලි කර දීමෙන් පසු උන්වහන්සේ අර්හත් ඵලය ලබාගත් බව සඳහන්ය.  බුදු රජාණන් වහන්සේ ජීවමානව සිටි කල යමක හෙරුන්ද මේ වැනි වැරදි දෘශ්ටියක සිටියහ.  රහතන් වහන්සේ මරණින් පසු සම්පූර්ණයෙන්ම ශුන්‍ය වන බව ඒ තෙරුන් විශ්වාස කලේය.  සැරියුත් මහ රහතන් වහන්සේ යමක තෙරුන්ට කරුණු පැහැදිලි කොට ධර්ම දේශනා කලහ.   ධර්ම දේශනාවෙන් පසු භාවනා කොට යමක තෙරුන්ද අර්හත් ඵලයට පත් වූ සේක.  මරණාසන්න දර්ශන ඇති වන්නේ සිය පව් පින් අනුව ඊලඟට යන භවය පිලිබඳවය.   මහාසි සයදෝව් හිමියන්ගේ පොතේ (dependant origination) මේ පිලිබඳව සම්පූර්ණ විස්තරයක් ලියැවී ඇත.  1950 දශකයේදී මහාසි සයදෝව් හිමියන් ලංකාවටද වැඩම කලේය.  උන්වහන්සේ බුරුමයේ පවත්වන ලද සයවන ධර්ම සංඝායනාවේ 'පුච්චක' වශයෙන් ක්‍රියාකලේය.  පලමුවන සංඝායනාවේදී එම තනතුර දැරුවේ මහා කස්සප රහතන් වහන්සේ විසිනි.  ලංකාවට වැඩම කල අවස්ථාවේදී විදර්ශනා භාවනා මධ්‍යස්ථාන පිහිටුවීමට උන්වහන්සේ කැමැත්ත පලකලේය.  නමුත් ඊට විරෝධතාවයක්ද එල්ල විය.  බුරුමයේ වෙබ් අඩවියකින් මේ පහත සඳහන් පරිච්ඡේදය උපුටා ගන්නා ලදී.   විදර්ශනාව පිලිබඳව සම්පූර්ණ විස්තර මේ වෙබ් අඩවියෙන් බලා ගත හැක.  (  http://www.aimwell.org/Books/Mahasi/mahasi.html )

“…At one time, Mahāsi Sayādaw was severely criticised in certain quarters for his advocacy of the allegedly unorthodox method of noting the rising and falling of the abdomen in vipassanā meditation. It was mistakenly assumed that this method was an innovation of the Sayādaw’s, whereas it had been approved several years before Mahāsi Sayādaw adopted it, by no less an authority than the Mūla (original) Mingun Jetavan Sayādaw, and that it is in no way contrary to the Buddha’s teaching on the subject. The reason for Mahāsi Sayādaw’s preference for this method is that the average meditator finds it easy to note this manifestation of the element of motion (vayodhātu). It is not, however, imposed on all who come to practise at any of the Mahāsi meditation centres. One may, if one likes, practise Ānāpānasati. Mahāsi Sayādaw himself refrained from joining issue with his critics on this point, but two learned Sayādaws brought out a book each in defence of the Sayādaw’s method, thus enabling those who are interested in the controversy to judge for themselves.

This controversy arose in Sri Lanka where some members of the Sangha, inexperienced and unknowledgeable in practical meditation, publicly assailed Mahāsi Sayādaw’s method in newspapers and journals. Since this criticism was voiced in the English language with world-wide coverage, silence could no longer be maintained, and so Sayādaw U Ñanuttara of Kaba-aye (World Peace Pagoda campus) forcefully responded to the criticisms in the pages of the Sri Lankan Buddhist periodical ‘World Buddhism.’

Mahāsi Sayādaw’s international reputation has attracted numerous visitors and meditators from abroad, some seeking enlightenment for their religious problems and others intent on practising meditation under the Sayādaw’s personal guidance. Among the first meditators from abroad was former British Rear-Admiral E.H. Shattock who came on leave from Singapore and practised meditation at Sāsana Yeikthā in 1952. On his return to England he published the book, »» An Experiment in Mindfulness relating his experiences in generally appreciative terms. Another foreigner was Mr. Robert Duvo, a French-born American from California. He came and practised meditation at the Centre first as a lay meditator and later as a bhikkhu. He later published a book in France about his experiences and the Satipatthāna Vipassanā method.

Particular mention should be made of Anāgarika Shri Munindra of Buddha Gaya in India, who became a close disciple of Mahāsi Sayādaw, spending several years with him, learning scripture and practising vipassanā. Afterwards he directed the International Meditation Centre at Buddha Gaya, where many people from the West came to meditate. Among them was a young American, Joseph Goldstein, who has written a perceptive book on vipassanā titled »» The Experience of Insight: A Natural Unfolding.   (http://www.aimwell.org/Books/Mahasi/mahasi.html) ….”

මා දන්නා තරමින් විදර්ශනා භාවනාව පිලිබඳව සම්පූර්ණ උපදෙස් සහිත  වැඩ සටහන් මාලාවක් මේ හිමියන් විසින් ඉදිරිපත් කොට ඇත.  වෙබ් අඩවියේ බලන්න.  කෙසේ වුවද භාවනා කිරීමේදී අපහසු අවස්ථා ඇතිවිය හැක. එවිට උපදෙස් ගැනීමට පලපුරුදු ආචාර්ය වරයෙක් සිටිය යුතුය.  පස්වග තෙරුන් අතරින් වප්ප තෙරුන් භාවනා කරන අවස්ථාවේ බුදු රජාණන් වහන්සේ දහවල් පිඬුසිඟා නොගොස් වප්ප තෙරුන්ට අපහසුවක් වුවහොත් උදව් කිරීමට නතර වූ බව බෞද්ධ ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙයි.  එදා දවස බාධා පැමිණවීමට සිටියේ මාරයාගේ නියෝජිත පිරිසය.  අද අපිට සතුරෝ වැඩියෙන් සිටිති.  අද දවසේ වැඩි දෙනෙක් මරණින් පසු ප්‍රේත භවයන්හි උපදින බවට සාක්ෂි ඇත.  මේ සටහන් කියවන්න.   (http://rightmindfulness.wordpress.com/)  අපේම ඥාතීන් මේ අතර සිටිති.  ඔවුන් අප සසරින් මිදී යාමට ඊර්ෂ්‍යාසහගත වෙති.  අපේ ප්‍රථම හතුරෝ ඔවුන්ය.  නමුත් ඔවුන්ට කිසිම ද්වෙශයක් හෝ වෛරයක් නොකල යුතුය. භාවනාව දියුනු වන විට මාර සේනාද හමු වෙයි.   මේ ප්‍රේත භවවල සිටින අවාසනාවන්ත අයවලුන්ගෙන් ගැලවීම සඳහා ආරක්ෂක ගාථාවක් මේ වෙබ් අඩ්වියේ විකාශනය වෙයි. http://firstlanka.com/english/firstlanka-daham-radio/  විකාශනය වන සජ්ජායනා අතර ආරක්ෂක ගාථාව නම් කරන ලද ගාථාවක් ඇත. 

   භාවනාවට පෙර ඒ ගාථාව භක්තියකින් යුතුව තෙවරක් සජ්ජායනා කල යුතුය.   

තෙරුවන් සරණයි….

No comments: