අවතීර්ණ වූයේ තිසරණ සහිත පංච ශීලය සමාදන් වීමෙනි. අපි සරණ යා යුත්තේ කුමන කරුණක් නිසාදැයි නිතැනින්ම ඊලඟට සිහියට නැගෙයි. මේ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරු සැපයීමට අපි, අපි ගැනම සලකා බැලිය යුතුය. යම් කෙනෙක් හොඳ රක්ෂාවක් කරයි නම්, හොඳ ආදායමක් ඇත්නම්,යහපත් පවුල් ජීවිතයක් ගත කරයි නම්, ආරක්ෂා වීමට කුමණ බියක් ඇත්දැයි කෙනෙකුට සිතෙනු ඇත. බෞද්ධ චින්තනයට අනුව මනුෂ්‍ය ජීවිතය පාවෙන අයිස් කන්දක් හා සමානය. මතුපිටට පෙනෙන්නේ දහයෙන් එකක් හා සමාන සුලු කොටසකි. දහයෙන් නමයක් නොපෙනෙයි. අපේ දර්ශනය සීමා සහිතය. පියවි ඇසට පෙනෙන දේ එපමනය. නොපෙනෙන දේ අපමණය. අපේ විභවනය (perception) දෝශ සහිතය. අපේ ආශාවන් අනුව ඒ විභවනයන් හැඩ ගැස්වී යයි. මෙයින් සිදු වන්නේ මායාකාරී දෙයකි. ස්ථිර වශයෙන් තිබූ දෙයක් අපට නොපෙනෙන හේතූන් නිසා බලාපොරොත්තු නොවූ පරිද්දෙන් අස්ථිර වෙයි. එයින් අපි තදබල ලෙස කම්පාවෙමු. අපට නොපෙනෙන දේ දැකීමට නම් අපේ විභවනය හොඳට තියුණු විය යුතුය. එසේ වීමට පියවි ඇස පමණක් ප්‍රමාණවත් නොවේ. අපි ගමන් කරන්නේ දෙපස භයානක ප්‍රපාතයන්ගෙන් යුතු පටු අඩිපාරක බව බුදු පියාණෝ වදාල සේක. අප සරණ යායුත්තේ මේ භයානක විපත් වලින් ප්‍රවේසම් වීමටය.
රජාණන් වහන්සේ මේ භයානක විපත්, කොටස් තුනකට බෙදා ගෙන හැර දැක්වූ සේක. 1. මේ භවයේදී සිදු විය හැකි විපත් 2.මතු භවයන්හිදී සිදුවිය හැකි විපත් සහ 3. සාමාන්‍යයෙන් සංසාරය තුල සිදුවිය හැකි විපත් වශයෙන් මේ ආපදා හැඳින්විය හැක. මේ භවයේදී සිදුවන ආපදා අතුරෙන් අපේ ශරීරයේ අස්ථිරභාවය ප්‍රධාන තැනක් ගනී. හොඳ සුවයෙන් සිටින අය හදිසියේම මිය යති. එසේම ඉතා දරුණු සුව කල නොහැකි ලෙඩ රෝග වලට ගොදුරු වෙති. එසේම ස්වාභාවික ආපදා එමටය. භූමි කම්පා, මුහුද ගොඩ ගැලීම්, ජල ගැලීම්, දේශපාලනමය වශයෙන් සිදුවන කෝලාහල සහ මිනීමැරුම් ආදී වශයෙන් කිසිම පාලනයක් නොකල හැකි අන්දමට මේ ආපදා සිදු වේ. මේ සියල්ලෙන්ම ගැලවී සිටියත් මරණයෙන් ගැලවිය නොහැක. අප ඉපදුනේම මරණය උරුම කොට ගෙනය. අපේ ව්‍යාපාර අසාර්ථක විය හැක. අපේ මිතුරන් අපට විරුද්ධ විය හැක. ජීවිතය සම්පූණ්ර්‍යෙන්ම අවදානම් ස්වභාවයක් උසුලයි. මිය යන බව දන්නා නමුත් මිය යන්නේ කවදාද යනු අවිනිශ්චිතය. මේ ලෝක ස්වභාවයයි. අවිනිශ්චිත භාවය අපේ සිත් තුල ඇති කරන්නේද එක්තරා උද්වේගකාරී (anxiety) තත්වයකි. ජීවිතයේ ඇති අවිනිශ්චිතභාවය සිත් තුල ඇති කරවන්නේ නොසන්සුන්භාවයකි. මේ නොසන්සුන්භාවය කුමක් නිසා සිදුවන්නේදැයි කිව නොහැකි තරමට එය ව්‍යාකූලය. මේ නයින් නොයෙක්
මානසික රෝග සිත් තුල හට ගනියි. ව්‍යාකූලත්වයේ බරපතල කම අනුව සිත එක් එක් ස්වභාව ගනියි. වරෙක
තරහ, වෛරය ඇති කරයි. වරෙක දුක, සන්තාපය, ආදී නොයෙක් ශෝක ජනක දේවල් ඇතිකරයි. අපේ අශාවන් හා ලෝකයේ සිදුවන දේවල් අතර ඇති විශමතාවය නිසා අපි තවත් පසු තැවීම් වලට භාජනය වෙමු. අපට කල හැක්කේ ලෝකයේ ඇති යම් යම් දේවල් කෙරෙහි ඇති ලොල් බව,උපාදානය
අතහැරීමයි. බුදු දහමෙන් කියැවෙන්නේ එයයි. ලෝකයේ සිදුවන ස්වාභාවික විපත් පාලනය කිරීමට
නුපුලුවන. නමුත් මානසික අසහනය උදෙසා බුදු රජානන් වහන්සේ පිලියම් දේශනා කර ඇත.
සිදු වේ. චේතනාහං භික්ඛවේ කම්මං වදාමි......වශයෙන් බුදු රජාණන් වහන්සේ වදාල සේක. කර්ම කයින් වචනයෙන් හා සිතෙන් සිදු වෙයි. කුසල හෝ අකුසල වශයෙන් කර්ම බෙදිය හැක. තවද ලෝභ ද්වේශ මෝහ යනු අකුසල ගාමී චිත්ත ස්වභාවයන්ය. මේ සිතිවිලි වලින් දුරු වෙන ලෙසට බුදු රජාණන් වහන්සේ
වදාල සේක.
පරිද්දෙන් සැරිසරයි. ප්‍රඥාගෝචරව විමසන කල්හි සසර තුල සැරි සැරීම දුක් සහිත බව සටහන් වෙයි. මෙයින් මිදෙන මාග්ර්‍ය පෙන්වා දුන්නේ බුදු රජාණන් වහන්සේය. බුදු රජාණන් වහන්සේ, උන්වහන්සේගේ ධම්ර්‍ය සහ උන්වහන්සේගේ ශ්‍රාවක සංඝයා වහන්සේලා ත්‍රිවිධ රත්නය වශයෙන් හැඳින් වෙයි. එක් එක් රත්නය වෙන් වෙන් වශයෙන් නොව ත්‍රිවිධ රත්නය එකම එක වස්තුවක් ලෙසට හැඳින්වෙන්නේ ඒ නිසාය. බුදු රජාණන් වහන්සේගේ ගිහි ශ්‍රාවකයෙක් ලෙස ඇතුලුවන්නේ මේ සරණාගමණයෙනි.
No comments:
Post a Comment